De Pickwickvragen (9)

“Wat wil je vandaag anders doen dan gisteren?”  

Opnieuw een insinuerende vraag, dus een vraag die meer is dan een vraag. Want iemand die zegt: ”Ik ga dit vandaag echt anders aanpakken dan gisteren”, bedoelt dat hij het gisteren niet goed gedaan heeft.

Nu is vandaag een andere dag dan gisteren. Als ik dit schrijf is het maandag, gisteren was het zondag en dan leef ik anders dan maandag. En dinsdag is weer anders dan maandag want dan heb ik een aantal vaste dingen die er alleen op dinsdag zijn. (De gebedskring van de kerk bijvoorbeeld.)Ik vermoed daarom dat er met de vraag bedoeld wordt: wat zijn fouten die jij vaak maakt en waarin je het anders wilt doen? Anders betekent in die vraag ‘beter’.

Fouten maken hoort bij een ontwikkelingsproces. Iemand die net rijles heeft maakt nog veel fouten op de weg, maar naarmate de lessen vorderen gaat het steeds beter. Dat geldt voor veel dingen. Wij zijn dit jaar 28 jaar getrouwd: wij doen bepaalde dingen nu anders  dan in de eerste jaren van ons huwelijk. (We maken minder vaak ruzie om maar eens een voorbeeld te noemen.)

In de bijbel staat een prachtige tekst over anders doen: ”Maar Gij geheel anders, gij hebt Christus leren kennen.”(Efeziërs 4:20 NBG) Het is een vertaling uit het verleden, we gebruiken vandaag een andere, maar ik vind hem prachtig juist vanwege het woord ‘anders’. Een christen moet elke dag ‘anders’ leven. Niet alleen ‘anders’ dan gisteren, zonder de fouten van gisteren. Maar anders dan de wereld om hem heen. Voor een christen is Jezus Christus - elke dag weer- het grote Voorbeeld. Hij heeft voorgedaan hoe wij moeten leven. Zijn levensstandaard is anders dan elke andere. En elke nieuwe dag van de week daagt Hij mij daarmee uit!

De Pickwickvragen (8)

“Hoe ziet jouw verre toekomst eruit?”

Een intrigerende vraag voor iemand die net zestig werd. Zo tot aan mijn veertigste had ik altijd grootste plannen voor de toekomst. Ik was net veertig toen wij in 1998 naar Kenia vertrokken en wat we daar beleefden was totaal anders dan het leven daarvoor. Maar nu ben ik al weer bijna tien jaar in Nederland. Hoe ziet een verre toekomst in Friesland er uit? De afgelopen twee jaar in de Westereen waren bijzonder. Maar hoe zal het verder gaan?

Nederlanders houden ervan om toekomstplannen te maken. Niets voor niets hebben we planbureaus voor van alles en nog wat. We plannen onze carrières, onze vakanties, onze gezinnen en ga zo maar door. Sommige dingen zijn beter te plannen dan andere: het krijgen van kinderen bijvoorbeeld. Soms lukt dat niet en soms krijgen we ze toevallig. “Een ongelukje” noemen we dat. Iets waar we helemaal geen invloed op hebben is het weer. Ik vraag me af wie er met een hittegolf had rekening gehouden deze zomer. Het was toeval: het viel ons toe.

In mijn leven was en is veel toeval. Het ontmoeten van Bernard bijvoorbeeld. Totaal ongepland en totaal onverwacht. Toen ik besloot predikant te worden in Hantum verzuchtte mijn vader: ”Geen goed plan, daar vind je nooit een man en dat is toch wat je wil.” Ik ging in geloof en die onverwachte, ongeplande ontmoeting met Bernard zie ik nog steeds als een dikke, vette knipoog van God. Hij is de baas van de toekomst. Hij weet hoe ons leven zal verlopen. Hij heeft plannen die onze stoutste verwachtingen te boven gaan. 

“Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen die Hem liefhebben.” (1 Corinthiërs 2:9)  

De Pickwickpapers (7)

“Wanneer heb jij voor het laatst gehuild?" (2)

Die vraag intrigeert mij, vandaar een tweede blogje. Het is namelijk een  ander soort vraag dan “Wat is je lievelingsmuziek?” Op die laatste vraag zijn  honderden antwoorden mogelijk want er bestaat in deze wereld een oneindig aantal soorten muziek.  Iemand houdt óf van moderne hard rock muziek óf van Johann Sebastian Bach. En sommige mensen houden van alle twee . Met de vraag “Wat is je lievelingsmuziek?” kun je dus alle kanten op. Maar met “Wanneer heb jij voor het laatst gehuild?” ligt dat anders.

Als het was geweest: “Waar van ga jij huilen?” zouden de antwoorden wel alle kanten op kunnen gaan. De één gaat huilen bij het snijden van een uitje, de ander bij een bepaalde film. Ikzelf heb een oog dat lijdt aan een chronisch overvloed aan tranen en het lijkt dus alsof dat de hele dag huilt. Ik vermoed alleen dat de Pickwick bedenkers daar niet in geïnteresseerd maar dat ze met “Wanneer heb jij voor het laatst gehuild?” eigenlijk vragen: “Wanneer heb jij voor het laatst zoveel verdriet gehad dat je moest huilen? Dat gaat veel dieper. Dat is bijna een vraag voor een psycholoog. Een vraag naar de ziel. “Waarvan huilt jouw ziel?” 

In de jaren dat ik hoopte op een prins op het witte paard en er -met het verstrijken van de jaren- aan begon te wanhopen huilde ik vaak. Ik was alleen en verlangde naar een partner. Dat verlangen is vervuld en ik ben intens dankbaar voor mijn levensgezel. Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit meer pijn in mijn ziel voel. Want soms moet ik zomaar huilen om iets waarvan ikzelf niet eens weet wat het is. Het verlangen naar volmaakte liefde (of zoiets). Ik vermoed dat dat het huilen is waarvan Jezus zei: ”Zalig zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.” (Matteüs 5:4)  

De Pickwickvragen (6)

“Wanneer heb je voor het laatst gehuild?”  

Deze vraag hing inmiddels meerdere keren aan mijn mok. Eén van die keren druppelden er een paar tranen bij de thee. Mij gaat het huilen namelijk makkelijk af. Huilen is iets waar de meeste mensen zich voor schamen. Maar waarom eigenlijk? Onlangs bezocht ik ‘s avonds een oudere alleenstaande dame, weduwe. Ze is heel gastvrij en ik moest dus binnenkomen. Terwijl we door de gang liepen zei ze: “Ik zit net op de tv naar een concert van Andre Rieux te kijken. Zo mooi. Ik houd het vaak niet droog bij die muziek. Vreemd he? Ook bij films zit ik zomaar te huilen.” We luisterden en keken naar het laatste nummer van het concert (waarbij ze het droog hield) en verder praatten we over koetjes en kalfjes.

Mensen praten niet graag over hun tranen. Maar tranen zijn nodig. Jezus zei ooit: ”Wie tot in Mij gelooft, stromen van levende water zullen uit zijn binnenste vloeien.” (Johannes 7:38). Hij sprak over de Heilige Geest die iedereen ontvangt die in Hem gaat geloven. Ik zelf geloof in Hem en  kreeg dus de Heilige Geest. Ik ben daarvan heel zeker want één van de gevolgen daarvan is dat ik veel meer huil dan daarvoor. Zou Jezus met die stromen van levend water misschien ook het vloeien van tranen bedoeld hebben? Huilen kan een mens goed doen. Het maakt je van binnen schoon. Mensen die niet kunnen huilen voelen soms dat ze van binnen op slot zitten en zouden heel graag willen huilen. Huilen kan je dichterbij jezelf brengen. Bij je gevoel. Over Jezus Zelf staat nergens geschreven dat hij lachte (wat hij volgens mij wel deed) maar wel dat hij huilde. (Bij het graf van Lazarus.)

“Wanneer heb jíj voor het laatst gehuild?”