Het Beest

 

In en buiten de kerk spreekt men de laatste weken over ‘het Beest’. En dan gaat het deze keer niet over de grote Cadillac van de Amerikaanse president. (Dat ‘beest’ kost meer dan anderhalf miljoen dollar, is een zware vrachtwagen in Cadillac vorm, tegen elke vijandige aanval bestand en uitgerust met James Bond achtige foefjes om de Amerikaanse president te beschermen.) Die mag eruitzien als een Cadillac, maar dat is schijn.

Dat ‘lijken alsof’ is enige overeenkomst met het Beest uit Openbaring 13 waar de gemoederen hoog over oplopen na een preek van dominee Paul Visser uit Rotterdam. In die preek suggereert hij wat er met het Openbaring- Beest bedoeld zou kunnen worden. Het eerste Beest in Openbaring 13 is door en door slecht, het tweede lijkt heel anders, dat heeft Messias-achtige trekken. En volgens Visser is het dat Beest dat zich vandaag manifesteert als ‘The Great Reset’, het plan van het Wereld Economisch Forum om de wereldeconomie na de coronapandemie te herstellen. Dat mag dat allemaal geweldig en groots lijken, dat is alleen maar schijn, want het is antigoddelijk en antichristelijk. Paul Visser gelooft dat er zware tijden voor christenen gaan komen. Hij is er niet blij mee, hij wil ervoor waarschuwen. Christenen zullen het heel moeilijk gaan krijgen, ze zullen uitgesloten worden. Iedereen die niet mee wil doen met de Great Reset is tot ondergang in deze wereld gedoemd.

Ook ik heb de preek beluisterd, ook ik schrok. De dag erna besloot ik om de Bergrede te lezen in de nieuwste vertaling. Vanaf het eerste begin hoorde ik een heel ander geluid: ’Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.’ (Mattheüs 5:10) Jezus zegt: Vervolgd en uitgesloten worden is niet om bang maar om blij van te worden. 

Nieuwe Bijbelvertaling

 

Onder de titel ‘NBV 21’ verscheen een nieuwe Bijbelvertaling. Vorige week kocht ik em, in Groningen bij boekhandel Riemer. Niet omdat dat wij thuis nog niet een bijbel hebben, we hebben er superveel. In alle soorten en maten en vertalingen. Met en zonder plaatjes. Van Fries tot Zuid-Afrikaans. Van Statenvertaling met kanttekeningen tot en met kinderbijbel. Tot voor vandaag las ik altijd alleen in het NGB van 1951. Ik heb me nooit vertrouwd gevoeld met de NBV van 2004 omdat wij Kenia woonden toen die verscheen.

Maar NBV 21 schijnt dicht bij NBG 1951 te staan en is net iets meer voor deze tijd. Ook was ik benieuwd naar die 20.000 nieuwe woorden, voordat ik die allemaal heb gevonden zijn we een jaar verder. Ik kocht de ‘huisbijbel’ omdat het lettertype iets groter is dan de standaard en dit waarschijnlijk prettiger leest.

Want de bijbel is geschreven om ons prettiger te laten voelen. Om ons beter in ons vel te laten zitten. Om ons te helpen om echt mens te zijn op aarde. Mijn lievelingsgedeelte is Mattheüs 11: 28:’Kom allen bij Mij (=Jezus) jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven.’ De zin die eraan voorafgaat raakte me: ’Alles is Mij toevertrouwd door mijn Vader’; zo had ik het nog nooit gelezen. In NBG 51 staat: ’Alle dingen zijn mij overgegeven door mijn Vader’: daar kon ik me nooit iets bij voorstellen. ’Alles is Mij toevertrouwd door mijn Vader’, spreekt me wel aan: De Vader vertrouwde zichzelf aan Jezus toe en Hij wil zich op zijn beurt toevertrouwen aan mensen die er eerlijk voor uitkomen dat ze vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan: geweldig toch?!

De NBV van 2004 spreekt overigens ook over ‘toevertrouwen’, maar dat had ik nog nooit gelezen….

Ezel

 

‘Een ezel stoot zich in het gemeen niet tweemaal aan dezelfde steen’. Wie kent die uitdrukking niet? Een domme fout maak je niet twee keer als je je verstand gebruikt. ‘Je bent zo dom als een ezel’ stamt er waarschijnlijk van af, en dat is vreemd, want een ezel is helemaal niet dom maar juist heel slim.  In de bergen kun je beter op een ezel rijden dan op een paard, want ezels zetten altijd heel voorzichtig de ene voet voor de andere, ze zijn behoedzaam en struikelen niet gauw. Omdat ezels van nature een beetje bang zijn ruiken ze gevaar op een afstand. Dan zullen ze altijd weigeren om verder te gaan en worden ze inderdaad ‘zo koppig als een ezel’. Paarden zijn geliefd vanwege hun mooie uiterlijk. Ezels hebben dat niet, die zijn bijzonder op hun eigen manier. 

Aan het dramatische einde van het Lucasevangelie, waar het naar Jezus’ veroordeling en kruisiging toegaat, verschijnt er opeens een ezel. Een ezel ‘die vastgebonden’ is. Het gaat waarschijnlijk om een wilde ezel die iemand probeerde te temmen. Zittend op deze ezel gaat Jezus voor de laatste keer Jeruzalem binnen. Alle keren daarvoor ging hij te voet. Nu op een ezel, het rijdier van de armen. En die armen zijn er dan ook het meest enthousiast over. Die zien in hem opeens een soort koning. Ze roepen het vol enthousiasme uit: ’Hosanna voor de grote koning’. Dat willen de mensen die uit zijn op veroordeling en kruisiging niet horen. Maar de armen zijn niet meer te houden: ze gooien hun jassen op de grond. En de ezel voelt iets onder haar voeten dat ze waarschijnlijk niet thuis kan brengen. Het was de eerste keer dat ze bereden werd. Die eerste keer zal ze haar leven lang nooit meer vergeten.

Generatiekloof (2)

 

‘Generaties zullen elkaar pas echt begrijpen als ze in elkaars schoenen proberen te staan.’ Dat beweerde ik onlangs toen ik over een aantal 80+ers, waaronder mijn eigen moeder, schreef. Kinderen opvoeden in de jaren 50 ging er anders aan toe dan in de jaren 90. Inmiddels zijn we het jaar 2000 gepasseerd, onze kleindochters zijn alle drie na 2010 geboren en als 60+er is het een hele kunst om hen echt te begrijpen.

‘Wat vind je eigenlijk het leukste vak op school?’, vroeg ik Nynke, 7 jaar. Ze haalde haar schouders op: ’Weet ik niet.’ Haar moeder, onze dochter: ’Je houdt toch van dictee?’ Zij: ’Ja, dat hebben we vandaag nog gedaan, Wouter moest mij van een kaartje woorden voorlezen die ik moest opschrijven.’ Ik: ’En ging de juffrouw ze meteen nakijken of komt dat morgen?’ Zij: ’Oma, dat doet de juffrouw niet, dat doen wijzelf. Wouter had toch een kaartje met het woord erop.’ Ik zag haar grinniken om die domme oma.

Anna van vier zit ook al op school en vertelde over een film die ze in de klas hadden gezien. Ik vroeg: ’Hebben jullie dan een televisie in de klas?’ Opnieuw een gezicht waar bijna verbijstering van af te lezen was: ’Oma, we hebben toch een scherrum….’ In mijn klas vroeger was geen digitaal scherm, alleen een zwart schoolbord waar de juffrouw met een krijtje op schreef.

Onze dochter, de moeder van Nynke en Anna, staat soms met haar mond vol tanden:’ Anna, als je nu je bord niet leegeet krijg je geen toetje.’ Anna’s reactie: ’Mama, wat betekent het woord manipulatie?’ Nog voordat mama haar kon opendoen kwam het: ’Dat is wat jij nu doet!’

Blij dat ik niet in de schoenen van mijn dochter sta: opvoeden in deze tijd vergt nederigheid.