Een
jaar geleden, op 18 september om precies te zijn, schreef ik hier: ‘Aan alles
komt een einde'. Na zeven jaar wekelijks een blog(je) geschreven te hebben -
van aanvankelijk 300 en gaandeweg meer woorden- vond ik het wel welletjes.
Bovendien was er een uitgever die in mij geïnteresseerd raakte. In maart van
dit jaar werd 'Heel dichtbij', een novelle over Nicodemus, uitgegeven. De
intensieve voorbereiding en plezierige nasleep hiervan namen tijd in beslag.
Inmiddels ben ik bezig met een tweede novelle. Maar toch kruipt het bloed waar
het niet gaan kan: ik kreeg zin om weer blogjes te gaan schrijven.
Hier
dus opnieuw een blogje van mij. Niet een verhaaltje, ook geen
preekje, maar even een pas op de plaats. Het afgelopen jaar is dus uitgedraaid
op een 'sabbatical' op bloggebied. Volgende week maandag komt daar definitief
een einde aan en verschijnt er weer een blogje. De titel heb ik al verzonnen,
de inhoud moet nog komen. 'Oost West(ereen) Best' heeft plaats moeten maken
voor 'Maandagmijmering’. Een nieuwe start met een nieuwe naam en een nieuwe
lay-out. Op Facebook blijft het, als vanouds, te lezen.
‘Maandagmijmering’:
omdat het op maandag verschijnt. Soms zal ik er zelf een week over hebben
gemijmerd, op de maandag ga ik het delen. Maandag is de eerste dag van de week
en ik hoop mijn lezers iets inspirerends mee te geven voor de week die voor hen
ligt. En maandag komt na zondag, de dag waar mijn man Bernard zijn mijmeringen
in de zondagse preek deelde. Mijn mijmeringen komen soms rechtstreeks voort uit
de zijne.
Deze mijmering heeft precies 300 woorden, de komende weken zal dit het minimum zijn. Soms mijmer ik heel lang over iets en zijn er meer dan driehonderd woorden op papier nodig om er een echte maandagmijmering van te maken.
