De
regen klettert op het afdak achter ons huis. Dat afdak hebben de vorige
bewoners aan de achterkant laten plaatsen en daardoor is het huis ietsje langer
geworden. Bij de eerste stap naar buiten word je dus niet kletsnat. Maar nu zie
ik dat het afdak aan de achterkant lekt. En daardoor wordt de tuinstoel die precies
daar staat nat. Bah! Ik trek de stoel wat verder naar binnen en bekijk de
lucht: grauw en bewolkt. Een binnen-zit dagje dus. Alsof de winter nog niet
voorbij is.
Tijdens de koffie staar ik aan de voorkant van ons huis naar de tuin.
Het gras ziet er groener uit na een nacht met regen. Dat moet ik toegeven. En
eigenlijk was en is de grond veel te droog. De boeren verlangen al weken naar
regen, dat is mij toch ook niet ontgaan? Waarom dan toch dat geklaag? Zelfs
onze olijfboom in de achtertuin heeft immers regen nodig? Maar klagen zit in
het menselijk bloed. De bijbel is daar heel duidelijk over. Het volk Israël wordt
na generaties lang zwoegen voor de Egyptenaren in de vrijheid gesteld. Al na
een paar maanden begint het geklaag en wil het terug naar dat oude zware leven
omdat het nieuwe toch niet precies is wat ervan verwacht werd.
Wij mensen hebben
oneindig veel mogelijkheden, ‘gemaakt naar Gods beeld’, dat zegt al genoeg.
Maar daarmee zijn we nog niet God zelf. God is in de hemel, wij zijn op de
aarde. Hij heeft het totaaloverzicht, Hij weet precies wat ons te wachten
staat, waarom regen soms nodig is en een andere keer juist niet. Klagen is iets
voor kortzichtige mensen. Mensen die geloven in de hemelse Vader en zijn Zoon
Jezus Christus zouden beter moeten weten: het allermooiste ligt immers klaar in
de hemel voor hen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten