Boer zoekt vrouw 2022

 

In Holland staat een huis
In Holland staat een huis ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
In Holland staat een huis
In Holland staat een huis

In dat huis daar woont een man
In dat huis daar woont een man
In dat huis daar woont een man ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
In dat huis daar woont een man
In dat huis daar woont een man

En die man die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
En die man die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw

 

Als kind leerde ik dit liedje, het ligt ergens opgeslagen in mijn brein. Vanavond is het zover: En de boer die kiest een vrouw. Miljoenen kijkers zullen voor de buis zitten, vol verwachting: welke vrouw zal hij gaan kiezen? Wie zal met hem mee mogen op de citytrip? Wie is zijn droomvrouw? Veel mensen denken dat ze het al weten: ’Het wordt die blonde, dat zie je toch?’ Wanneer je dit leest dan weten we het allemaal. Dan zal er één vrouw heel gelukkig zijn, zij heeft gewonnen.

Maar hoe zullen de vrouwen die niet gekozen zijn er aan toe zijn? Niet gekozen worden betekent: afgewezen worden. Iedereen die ooit is afgewezen – om wat voor reden dan ook maar- weet dat daar niks vrolijks aan is. Afwijzing is pijnlijk, is iets dat mensen onzeker maakt: Waarom ik niet? ‘Boer zoekt vrouw’ wordt uitgezonden als het keuze maken al maanden geleden plaatsvond en ik hoop voor die afgewezen vrouwen dat er inmiddels een andere man hen wel uitverkoos.

In Holland staan immers huizen zonder vrouwen genoeg!

Paaseieren?

 

Toen mijn vader in Nunspeet predikant was kregen we buren die ‘notabene met Pasen eieren zochten in de tuin’, mijn moeder sprak het vol afgrijzen uit: ’Want dat heeft toch helemaal niks met Pasen te maken?’ Het leek mij wel spannend: eieren zoeken in de tuin. Pasen was weliswaar een blij feest na de Lijdensweek en Goede Vrijdag maar die blijdschap ging alleen over Jezus, die voor onze zonden is gekruisigd en opgestaan. Voor mensen die niks met de kerk hebben is Pasen niet meer dan het vieren van het einde van de winter: eindelijk is het dan toch lente, eindelijk komen er blaadjes aan de bomen, eindelijk is het gedaan met de vrieskou en mogen we weer naar buiten.

Maar staat het vieren van het einde van de winter en het begin van de zomer echt zo ver af van het vieren van de opstanding van Jezus uit de dood? De Engelse C.S. Lewis brengt ‘het wereldse en het christelijke Pasen’ heel dicht bij elkaar in zijn Narnia boeken. Daar beschrijft hij dat door toedoen van de ijskoningin het nooit meer zomer wordt op de aarde. Dat het altijd winter blijft en iedereen in de kou in zijn eigen hol moet leven. Maar dan komt er goede tijding: de ijskoningin, die alles in haar greep heeft, zal van haar troon verdreven worden, er zal een nieuwe koning op de aarde komen, het zal weer lente en zelfs zomer worden! De nieuwe koning, de sterke leeuw Aslan, moet daarvoor het offer van zijn eigen leven geven. Als de ijskoningin opgelucht denkt dat ze van Aslan af is blijkt het tegendeel: overal begint het ijs te smelten en wordt het lente.

Aslan-Jezus overwon, dwars door lijden en sterven heen. En iedereen mag, verlost van de winter, van de zomer genieten!  

Eerste liefde

 

Corona ebt weg, maar het leven is verre van ‘normaal’. Gelukkig is één ding wel weer als vanouds: De Boekenweek, van 9 tot en met 18 april. Compleet met thema en Boekenweekgeschenk. Het thema is dit jaar ‘Eerste liefde’. Uit het boek ‘Een schitterend gebrek’ van Arthur Japin is een zin tot mooiste liefdeszin bestempeld: ‘Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was.’ Ik heb dat boek niet gelezen maar ben dat vanwege die zin zeker van plan. Ik vermoed dat Japin bedoelt dat iemands tekortkoming soms heel positief kan uitwerken. Het is maar wat je er in ziet.

Ik ken ‘Een schitterend gebrek’ dus niet, maar ik ken de bijbel wel en daarin staan veel verhalen met precies hetzelfde thema. Neem bijvoorbeeld David, de jongste van een hele rij zonen, een kind nog, een muzikale schapenhoeder met rood haar. Niks in hem wijst erop dat hij de koning van Israël zal worden. Maar ‘iemand zag meer in hem dan hij wist dat er te zien was’ en daarom werd David uitgekozen en niet een van zijn sterkere, grote  broers. En wat te denken van Petrus: Jezus keek naar hem en zei: ‘Jij bent Simon, de zoon van Johannes, maar je zult Petrus, rots genoemd worden.’ Petrus wist dat er in hem niets rotsachtigs te zien was, hij was allesbehalve standvastig, hij verloochende Jezus op het beslissende moment.

JHWH van het Oude Testament zag iets in David en Jezus van het Nieuwe Testament zag iets in Petrus. Ze wisten dat zelf niet, het enige wat ze wel wisten was dat ze van JHWH en van Jezus hielden. Ze reageerden beide op de eerste liefde van JHWH en van Jezus. En dat maakte hen schitterende mensen.    

"Lijdenstijd"

 

‘De preek was echt een mooie preek voor deze tijd want we zitten in de Lijdenstijd’. Ik was in gesprek met een gemeentelid en bedacht wat iemand die nooit in de kerk komt zou vinden van ‘we zitten in de Lijdenstijd’. Als ik het woord lijdenstijd type corrigeert mijn laptop het en maakt er ‘lijden tijd’ van. Het is dus inderdaad een kerkelijk woord. Zou het buiten de kerk de associatie oproepen van ‘oorlogstijd’, de tijd waar Oekraïne nu in zit? Een kerkganger weet dat de ‘Lijdenstijd’ de tijd is die voorafgaat aan Pasen. In zeven weken staan we stil bij het lijden en sterven van Jezus Christus.

Toen ik zelf een gemeente had vond ik de Lijdenstijd altijd een lastige tijd. Niet omdat ik het niet belangrijk vind om stil te staan bij het lijden van Jezus Christus maar omdat ik geloof dat een mens daar elke dag van het jaar stil bij moet staan. En dat het daar niet bij moet blijven. Petrus was iemand die daar heel erg van doordrongen was, hij schreef: ’Christus heeft voor jullie geleden en daarmee gaf hij jullie een voorbeeld, hij liet zien hoe je moet leven als zijn volgeling. Hij deed nooit iets verkeerds. Hij vertelde nooit een leugen. Toen hij werd uitgescholden, schold hij niet terug. Toen de mensen hem lieten lijden bedreigde hij hen niet. In plaats daarvan vertrouwde hij op God, die eerlijk rechtspreekt over alle mensen. Dankzij Jezus Christus zijn onze zonden vergeven. Hij heeft onze zonden gedragen toen hij stierf aan het kruis. Nu kunnen wij leven zoals God het wil.’(1 Petrus 2:20-25)

Voor een volgeling van Jezus is het altijd ‘Lijdenstijd’: elke dag moet hij ‘leven zoals God het wil’: zijn eigen persoonlijke lijden aanvaarden. En dankzij Pasen hoeft niemand dat alleen te doen!