(V)rijbewijs

“Pietsje heeft het in de pocket”, stralend vertelt ze het. Pietsje is dochterlief van zeventien, ze zit op school, heeft nog geen diploma, maar wel vier zwemdiploma’s en nu dus het rijbewijs. “In the pocket”, een Engelse uitdrukking die hier dagelijks over de tong gaat. Want als je iets in het uitgestrekte Friesland nodig hebt is het een rijbewijs. De afstanden zijn groot. Van de Westereen naar Heerenveen is een half uur met de auto. Dat doe je niet zomaar op de fiets. Friesland is nog vrijwel file-loos, een autootje hoort er gewoon bij. Voor veel huizen hier staan vier auto’s: één voor vader, één voor moeder, één voor zoon en één voor dochter. Pietsje kan zich een eigen autootje nog niet veroorloven, maar ze kan er nu wel met moeder of vader als bijrijder op uit. En dat geeft een goed gevoel. “Zit ik niet vast hier, de wereld is toch groter dan de Westereen?” Wat een rijbewijs al niet met een mens doet. Naar dat gevoel van vrijheid snakken ook veel vrouwen die jaren ouder zijn dan Pietsje, ik ken er een paar die het rijbewijs haalden toen ze ouder dan zestig waren. Eentje van hen moest tien keer examen doen voor het zover was. Een rijbewijs krijg je niet voor niets.

Vanmorgen moest ik aan Pietsje denken die nu stralend rondrijdt: als ze door een politieagent wordt aangehouden omdat haar rijgedrag nog niet optimaal is, dan hoeft ze alleen maar haar rijbewijs te laten zien. En daarna kan ze zo vrij als een vogeltje verder gaan. Een christen, iemand die op Jezus Christus vertrouwt, is ook vrij. Vrij van allerlei regels die precies zeggen hoe het moet. Vrij om het ene nodige te doen: je naaste liefhebben als jezelf. Zijn ‘vrijbewijs’ is het kruis op Golgotha.  

Genieten

‘Genieten’ is een woord dat vaak gehoord wordt op de Nederlandse televisie in januari, de maand waar we binnen moeten blijven en alvast mijmeren over de komende zomer. De helft van alle reclames op tv gaan over het ‘vakantie genieten’. De ene reisorganisatie is al creatiever dan de andere om een voorproefje te geven van ‘straks’. En mensen die niet (meer) werken hoeven niet eens op de zomervakantie te wachten, want maar een paar uurtjes vliegen -voor ook nog bijna geen geld- en het genieten kan beginnen. Aan het zwembad, in bikini, met een tropische cocktail, in verre vakantielanden. Al die kleurrijke zonnige reclames met lachende families kwamen in mijn gedachten toen ik iets las dat me trof:

“De mens heeft het niet in zijn macht om te eten en te drinken en zich te goed te doen bij zijn zwoegen; dit heb ik wel ontwaard, dat het van de hand Gods komt. Want wie kan eten en wie kan iets genieten buiten Hem?”

Dit citaat, dat ongeveer drieduizend jaar oud is, is pijnlijk voor al die reisorganisaties die ‘genieten’ proberen te verkopen. Genieten is niet ‘te koop’. Genieten moet je gegeven worden. Genieten komt van God. En nu is het even goed om te weten van wie dit citaat komt: van de allerrijkste koning die ooit in Israël leefde. Koning Salomo. Niet alleen schatrijk, ook nog eens heel wijs want hij bedacht deze wijze woorden nadat hij geprobeerd had om van het leven te genieten met werkelijk alles wat hij zich veroorloven kon. Eindigt Salomo dus met: dikke pech als het je niet lukt om echt te genieten? Gelukkig niet! Hij schrijft: ieder mens, die er echt zijn best voor doet om God een plezier te doen, zal als beloning zelf plezier krijgen: genieten dus! (Prediker 12:13, 14)

Goed nieuws dat (bijna) nooit in het nieuws komt

Het ‘evangelie’: wat is dat? Het is niet een term die je vaak op de radio of televisie hoort, terwijl het ‘goed nieuws’ betekent. In de bijbel gaat het heel vaak over dat nieuws. De eerste vier Bijbelboeken van het Nieuwe Testament heten zelfs het ‘evangelie’ van Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes. Deze historische figuren (ze hebben echt bestaan) hebben alle vier een verhaal geschreven dat de geschiedenis is ingegaan als ‘goed nieuws’: evangelie.

Maar wat is dat goede nieuws? Ik schreef dit midden in december, de maand van Advent en Kerst die vol met kerkdiensten zit. Kerkdiensten waar uitgebreid wordt herdacht en gevierd hoe Jezus Christus werd verwacht en uiteindelijk werd geboren. Die geboorte, meer dan tweeduizend jaar geleden, was en is goed nieuws voor de hele wereld. Maar wat betekent dat? Jaarlijks worden er miljoenen baby’s geboren, wat maakt baby Jezus zo bijzonder?

Het bijzondere zit niet zozeer in de geboorte als wel de levensloop van Jezus. Want als volwassen man handelt en spreekt Hij opeens op een buitengewone manier. Hij zegt en doet dingen die feitelijk onmogelijk voor een ‘gewoon’ mens zijn. Het meest wonderlijke gebeurt aan het einde van zijn leven: onterecht wordt hij veroordeeld en gekruisigd en dan blijkt hij drie dagen na zijn dood weer te leven. Dat is nieuws dat zo opzienbarend is dat het niet zomaar in de krant komt. Want dat is nieuws dat een mens moet geloven. 

Paulus kan daarover meepraten: Hij geloofde er eerst niets van totdat Jezus zichzelf aan hem bekend maakte. Dat veranderde zijn leven compleet. Paulus verwoordt het later zo: ’Het evangelie is een kracht!’ Niet een theorie of een dogma maar een levens veranderende kracht die beschikbaar is voor ieder mens die daar echt naar verlangt!

"Je zit hier niet voor je lol"

 

Die eerste dagen weer naar (de middelbare) school, na de Kerstvakantie: ronduit vervelend vond ik ze vroeger. Twee weken hoefde je helemaal niks, mocht je lekker binnen blijven, hoe koud het ook was, geen vervelende repetities of onverwachte schriftelijke overhoringen. Met de overgang naar januari leek het wel alsof het allemaal gedaan was met de pret. ‘Je zit hier niet voor je lol, er moet gewoon gewerkt worden’: alsof je dat niet snapt als leerling. De hele december maand mocht je blijkbaar wel een beetje lol hebben, wij deden op school ook aan Sinterklaas en Kerst, maar in januari moest dat allemaal voorbij en vergeten zijn. ‘Je zit hier niet voor je lol’. Ik bedacht toen al, hoe ik januari als volwassene - zonder leerplicht- zou beleven.

Inmiddels heb ik 61 keer Sinterklaas en kerst meegemaakt. En geloof me: na zo veel keren precies dezelfde feesten (die ook nog op dezelfde manier als vroeger gevierd worden) is het spannende daar voor mij vanaf.  En de middenstand werkt ook niet bepaald mee om die feesten levendig en speciaal te houden want al in augustus zijn pepernoten en kerstkransjes verkrijgbaar.

Op dit moment vind ik januari een prachtmaand. En wel precies om dezelfde reden waarom ik vroeger de kerstvakantie zo fijn vond: in januari hoef ik niks. Alle kerstfeesten en diensten en maaltijden en vieringen zijn voorbij. De agenda is bijna blanco. En dat vind ik heerlijk, want dat geeft ruimte voor het onverwachte. December staat bomvol vaste verwachtingen, januari is heerlijk leeg en geeft inspiratie, een vrij gevoel. In januari is het weer tijd om te gaan geloven in: ‘Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensen hart is opgeklommen, al wat God heeft bereid voor degenen, die Hem liefhebben.’ (1 Korinthiërs 2:9)