"Oei, ik groei"

We hebben een ‘bijbel-gesprekskring aan huis’ en doen vooraf een ‘rondje in de kring’. Voor haar beurt doet een stralende Sandra haar zegje: “Roos kan zich omrollen!” Aafke, nieuw in de kring, kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Roos is haar dochtertje”, fluister ik haar toe. “Ja, 5 maanden en nu al rollen, dat is vroeg hoor!”, de trotse moeder wacht op loftuitingen maar Marit is ons allemaal voor: ”En Sjoerd ging vandaag staan!” Allemaal kennen we Sjoerd vanaf pasgeboren baby, want de kring is soms in Marits’ huis. Ook Marit glundert van oor tot oor. “Al bijna geen baby meer”, zegt ze zachtjes. Al het andere van het ‘rondje in de kring’ ben ik vergeten, de kleine Roos en Sjoerd niet. Ik herinner me nog levendig het moment dat onze jongste ging draaien en de trotse blik van onze oudste toen ze zich voor de eerste keer naar boven optrok aan het fornuis. Praten kon ze nog niet, maar de blik in haar ogen sprak boekdelen: ”Kijk, dit doe ik toch maar even helemaal zelf, wat vind je daarvan?” Ik riep zo hard: ”Bernard, kom gauw eens kijken!”, dat ze pardoes weer neerplofte.

“Oei, ik groei”, is een pedagogische klassieker die (beginnende) ouders vertelt over het hoe en wat van groeisprongen in de ontwikkeling van een kind. Sommige ouders zijn gefrustreerd door dit boek (omdat hun kind zich ietsje langzamer ontwikkelt dan de meerderheid), iedere ouder beseft: Géén groei is kwalijk. Mensen zijn geschapen om te groeien, van groot naar klein, van onbewust naar bewust naar zeer bewust. Groei is mooi en goed en de bedoeling van de Schepper van het leven.Toch wordt in de kerk  verandering en groei vaak als gevaarlijk en kwalijk gezien. Wat is en geweest is moet altijd zo blijven en bij elke kleine verandering roepen sommigen: ”Oei!” Kerkmensen die worstelen met veranderingen zouden dit boek eens moeten lezen. Wie weet roepen ze na het lezen: ‘Wij groeien!’  

Eet dit boek

Bernard en ik zijn dol op boeken. “Hebben jullie die allemaal gelezen?”, vraagt iemand die door het huis loopt. Ons nieuwe huis in de Westereen telt zeven kamers en van die zeven zijn er twee waar niet een boekenkast staat, elk van de overige heeft er meerdere. Zo’n nieuwe verhuizing biedt nieuwe mogelijkheden: we hebben nu een speciale kamer voor romans en een andere met biografieën. Bernards studeerkamer staat vol met theologie en in de mijne vind je psychologie, pedagogiek en vrouwenboeken. De woonkamer heeft een mengelmoes van van alles en nog wat. Veel boeken over Afrika daar, want dat continent heeft voor altijd ons hart gestolen.  Voor elk wat wils en voor elke stemming een passend boek. “Maar hebben jullie al die boeken echt helemaal gelezen?”, die vraag blijft komen. “Ik lees alleen maar de bijbel, meer heeft een mens niet nodig”, mompelt iemand anders.

“Eet dit boek”, is de titel van één van onze boeken geschreven door Eugene Peterson, de schrijver van ‘The Message’. Met ‘dit’ boek wordt de bijbel bedoeld: de bijbel is volgens hem anders is dan elk ander boek in de wereld. De bijbel moet je ‘eten’: eerlijk tot je door laten dringen, Jezus de Zoon van God er echt in ontmoeten, naar Hem luisteren en gaan doen wat Hij zegt. Wanneer je dat doet zul je merken dat je inderdaad genoeg hebt aan een paar porties bijbel per dag. Waarom dan toch al die andere boeken in ons huis? Laat ik het in één zin samenvatten: om kennis te maken met andere mensen en andere culturen, de reden waarom anderen dol zijn op reizen naar nieuwe bestemmingen en andere landen. God leren we kennen door de bijbel, mensen door de Westereenders en door onze boeken. Die hebben we overigens nog niet allemaal gelezen, maar we doen ons best 😊. En iemand die net als wij ook dol is op boeken mag gerust eens langskomen om er eentje te lenen. 

Waar is de Ha-Ra?

“Ha-Ra” is een begrip in de wereld van professionele schoonmakers. Voor het schrijven van deze column had ik er nog nooit van gehoord maar al schrijvende staarde ik met verbijstering naar de pittige prijzen op het internet. Waarom struint een vrouw die schoonmaken en opruimen altijd uitstelt het internet af voor Ha-ra? Omdat ze een Ha-ra is kwijtgeraakt.

Dat zit zo: toen lieve gemeenteleden in november hielpen met schoonmaken en sauzen nam één van hen zijn Ha-ra-raamwisser mee: “Want die stok is zo handig om een verfroller aan vast te maken”. Het mooie plafond van onze woonkamer hebben we dus aan een Ha-Ra te danken. Ik wist alleen niet dat het een Ha-Ra was, raakte de stok kwijt en had geen enkele neiging om er lang naar te zoeken. Totdat in maart het zonnetje me uitnodigde om de garage eens onder handen te nemen. En daar lagen, onder een hoop troep en afval, een paar stokken en wissers waarvan er eentje de Ha-ra zou moeten zijn. Ik wist inmiddels dat het geen gewone stok was maar had er nog geen plaatje (en prijskaartje) bij.

Had ik nu maar eerder het internet afgestruind, dan zou ik niet triomfantelijk met de verkeerde stok bij dat lieve gemeentelid zijn aangekomen: “Nee, dat is em niet, hij ziet er anders uit, beetje aqua kleur.” Ik werd knalrood want ik wist waar de stok met die kleur beland was: de kringloop. Restte ons niets anders dan een ritje naar de kringloop om de Ha-Ra terug te kopen. Bleek die inmiddels verkocht. “Ik koop een nieuwe hoor”, meer kreeg ik er niet uit. Leuk geprobeerd maar opnieuw fout gescoord: “Das niet mogelijk, want dat model is al lang uit het assortiment, het was een erfstuk, van onze overleden vader zie je”.

Op zo’n moment besef je: Wat stelt een mens nu eigenlijk voor zonder vergeving en genade? Gelukkig heb ik die gekregen, ik schreef toch dat het lieve gemeenteleden zijn?  

"En de boer die kiest een vrouw''

“Vind je het nog een beetje leuk hier?”  ‘Boer zoekt vrouw’ loopt ten einde. Nog twee vrouwen zijn overgebleven bij de vijf buitenlandse boeren en die krijgen soms deze vraag. Uiteraard ‘vinden ze het nog steeds heel erg leuk’, want Zambia en Frankrijk zijn prachtig en de Nederlandse cameramannen filmen op sublieme locaties. Doe mij ook maar zo’n tripje.

Het antwoord is dan ook vaak: ”Ja, ik heb er geen spijt van, ik voel me hier thuis, ik ga jou ook steeds leuker vinden en daar gaat het toch om he?” Boer Herman geniet er duidelijk van: ”Tjonge, nu loop ik rond met twee vrouwen die me allebei zo leuk vinden dat ze gewoon jaloers zijn op elkaar.”  Good for Herman, maar pijnlijk voor ‘zijn’ vrouwen.

“En de boer die kiest een vrouw”: sommige boeren zijn daar duidelijk mee in hun sas, maar boer Mark vindt de situatie met twee ‘concurrerende vrouwen’ bizar: “Ik begrijp opeens waarom monogamie het beste is”. Steeds als de serie bijna afgelopen is heeft Nederland te doen met de vrouwen die ‘de finale dreigen te verliezen’: “Ik vind je heel leuk hoor, je hebt ook hele mooie ogen”. Maar ja die ander is net een tikje leuker.

“Het lijkt wel koehandel”, zeggen sommigen. Intussen zitten ruim drie miljoen kijkers voor de buis op zondagavond. Waarom is deze koehandel zo populair?Uitverkoren worden, de favoriet zijn: dat willen we allemaal. Het verlangen naar die ene die speciaal met jou zijn leven wil delen: dat zit vanaf de geboorte in elk mens. Het goede nieuws is dat als de Zoon van God iemand uitkiest dat nooit ten koste van een ander gaat. Want die ander - ieder ander- kiest Hij ook! Dat kan Hij (alleen) doen omdat Hij God zelf is. Onzichtbaar wil Hij zijn leven delen met iedere vrouw en man die naar die speciale Partner verlangt. Hij wijst nooit iemand af die graag bij Hem wil wonen.