"Oei, ik groei"

We hebben een ‘bijbel-gesprekskring aan huis’ en doen vooraf een ‘rondje in de kring’. Voor haar beurt doet een stralende Sandra haar zegje: “Roos kan zich omrollen!” Aafke, nieuw in de kring, kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Roos is haar dochtertje”, fluister ik haar toe. “Ja, 5 maanden en nu al rollen, dat is vroeg hoor!”, de trotse moeder wacht op loftuitingen maar Marit is ons allemaal voor: ”En Sjoerd ging vandaag staan!” Allemaal kennen we Sjoerd vanaf pasgeboren baby, want de kring is soms in Marits’ huis. Ook Marit glundert van oor tot oor. “Al bijna geen baby meer”, zegt ze zachtjes. Al het andere van het ‘rondje in de kring’ ben ik vergeten, de kleine Roos en Sjoerd niet. Ik herinner me nog levendig het moment dat onze jongste ging draaien en de trotse blik van onze oudste toen ze zich voor de eerste keer naar boven optrok aan het fornuis. Praten kon ze nog niet, maar de blik in haar ogen sprak boekdelen: ”Kijk, dit doe ik toch maar even helemaal zelf, wat vind je daarvan?” Ik riep zo hard: ”Bernard, kom gauw eens kijken!”, dat ze pardoes weer neerplofte.

“Oei, ik groei”, is een pedagogische klassieker die (beginnende) ouders vertelt over het hoe en wat van groeisprongen in de ontwikkeling van een kind. Sommige ouders zijn gefrustreerd door dit boek (omdat hun kind zich ietsje langzamer ontwikkelt dan de meerderheid), iedere ouder beseft: Géén groei is kwalijk. Mensen zijn geschapen om te groeien, van groot naar klein, van onbewust naar bewust naar zeer bewust. Groei is mooi en goed en de bedoeling van de Schepper van het leven.Toch wordt in de kerk  verandering en groei vaak als gevaarlijk en kwalijk gezien. Wat is en geweest is moet altijd zo blijven en bij elke kleine verandering roepen sommigen: ”Oei!” Kerkmensen die worstelen met veranderingen zouden dit boek eens moeten lezen. Wie weet roepen ze na het lezen: ‘Wij groeien!’