In Holland
staat een huis
In Holland staat een huis ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
In Holland staat een huis
In Holland staat een huis
In dat huis
daar woont een man
In dat huis daar woont een man
In dat huis daar woont een man ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
In dat huis daar woont een man
In dat huis daar woont een man
En die man
die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw ja ja
Van je tingele tingela hop sa sa
En die man die kiest een vrouw
En die man die kiest een vrouw
Als kind
leerde ik dit liedje, het ligt ergens opgeslagen in mijn brein. Vanavond is het
zover: En de boer die kiest een vrouw. Miljoenen kijkers zullen voor de buis
zitten, vol verwachting: welke vrouw zal hij gaan kiezen? Wie zal met hem mee
mogen op de citytrip? Wie is zijn droomvrouw? Veel mensen denken dat ze het al weten:
’Het wordt die blonde, dat zie je toch?’ Wanneer je dit leest dan weten we het
allemaal. Dan zal er één vrouw heel gelukkig zijn, zij heeft gewonnen.
Maar hoe
zullen de vrouwen die niet gekozen zijn er aan toe zijn? Niet gekozen worden
betekent: afgewezen worden. Iedereen die ooit is afgewezen – om wat voor reden
dan ook maar- weet dat daar niks vrolijks aan is. Afwijzing is pijnlijk, is
iets dat mensen onzeker maakt: Waarom ik niet? ‘Boer zoekt vrouw’ wordt
uitgezonden als het keuze maken al maanden geleden plaatsvond en ik hoop voor
die afgewezen vrouwen dat er inmiddels een andere man hen wel uitverkoos.
In Holland staan immers huizen zonder vrouwen genoeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten