Het
lukte maar niet om een andere titel voor mijn blogjes te bedenken. En dus hield
ik het maandenlang bij het oude vertrouwde. Sinds een paar weken hoef ik niet
meer te peinzen. Want het zal de komende jaren ‘Oost West-ereen Best’ blijven. Wie
had dat kunnen denken? Het is fantastisch om van veel mensen een hartelijk
welkom te krijgen. Het mooiste kwam van een oudere dame: ‘Welkom thuis’,
schreef ze. Dat ontroerde me. Het was alsof ze zei: ’Jullie horen bij ons, dus
kom maar gauw terug.’
Natuurlijk
is het spannend om na acht maanden terug te komen. We gaan in een ander huis
wonen, door Corona liggen allerlei kerkelijke activiteiten stil, wij hebben
dingen meegemaakt, in de Westereen hebben mensen andere dingen beleefd. Maar
als de Westereen echt ons ‘thuis’ is dan is dat allemaal niet erg. Want
‘thuiskomen’ betekent: wederzijds uitwisselen hoe het geweest is, elkaar
omarmen, feestvieren, je verwonderen, blij met elkaar zijn!
Gisteren
deed Bernard intrede. De kerk voelt nog altijd als ‘zijn’ kerk. We hopen dat
het gebouw snel weer open mag voor iedereen. Volgende week zondag preekt hij
weer en aan het einde van die week kunnen we eindelijk in de Westereen neerstrijken.
De pastorie aan de Pastorijloane 1 wordt ons nieuwe thuis. We hebben er heel
veel zin in.
Oost West-ereen Best’: als je (lange tijd) van huis bent dan kun je ‘thuis’ heel makkelijk gaan idealiseren. Zoiets als mannen die tegen hun vrouw zeggen: ’Er gaat niets boven het eten van mijn moeder vroeger thuis’. Na acht maanden omzwerven kunnen we makkelijk wonen en werken in de Westereen gaan verheerlijken. Maar juist omdat we er een tijd niet woonden beseffen we wat we misten en is ‘Oost West-ereen Best’ echt ‘Oost west, thuis best’ voor ons 😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten