Iebaik

In onze kerk in de Westereen wordt soms geklaagd wanneer ‘dominee van die Engelse liedjes opgeeft’. Want Nederlands is ook in Friesland vanaf de kansel gebruikelijk en Engels is vreemd. Toch zijn er twee Engelse woorden die ik ook in de Westereen vaak hoor: “tablet” en “e-bike”, uitgesproken als: ‘teblut’ en ‘iebaik’. Zowel jong als oud weet waar we het dan over hebben. “Ik kijk altijd naar de kerkdiensten op mijn teblut hoor”, zei een oude dame van over de 80 tegen mij. En een ander: ”Wij gaan meestal op de iebaik naar Dokkum."

Dat laatste, de iebaik zie je hier overal rondrijden ook met jongeren erop, die schamen ze zich daar niet voor want de windkracht is in Friesland altijd aanmerkelijk hoger dan in andere delen van het land en dan kun je best een beetje trapondersteuning gebruiken. En voor ouderen is het natuurlijk fantastisch om als jonge gazellen op hun iebaiks weer en wind te trotseren.

Wat Bernard en mij betreft zitten we qua leeftijd dichter bij de ouderen dan bij de jongeren maar was een iebaik in mijn belevening altijd iets voor boven-zeventigers. Bovendien fiets ik graag en veel en voel ik me altijd een pondje lichter na een mooie fietstocht. Maar voor Bernard is het een heel ander verhaal. Die houdt van alles wat rijdt zolang het hem zelf maar geen inspanning kost. (In Nairobi reed hij jarenlang motor, totdat dat te gevaarlijk werd). “Als we nu eens allebei een iebaik kochten”, opperde hij voorzichtig in de buurt van mijn verjaardag: “Dan wordt het jouw cadeau dat we er samen op uitgaan en in hetzelfde tempo door de Friese wouden rijden”. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Nog diezelfde dag voegden we de daad bij het woord en nu hebben we er al ettelijke tochtjes op zitten. Leve de iebaik!