De Pickwickvragen (8)

“Hoe ziet jouw verre toekomst eruit?”

Een intrigerende vraag voor iemand die net zestig werd. Zo tot aan mijn veertigste had ik altijd grootste plannen voor de toekomst. Ik was net veertig toen wij in 1998 naar Kenia vertrokken en wat we daar beleefden was totaal anders dan het leven daarvoor. Maar nu ben ik al weer bijna tien jaar in Nederland. Hoe ziet een verre toekomst in Friesland er uit? De afgelopen twee jaar in de Westereen waren bijzonder. Maar hoe zal het verder gaan?

Nederlanders houden ervan om toekomstplannen te maken. Niets voor niets hebben we planbureaus voor van alles en nog wat. We plannen onze carrières, onze vakanties, onze gezinnen en ga zo maar door. Sommige dingen zijn beter te plannen dan andere: het krijgen van kinderen bijvoorbeeld. Soms lukt dat niet en soms krijgen we ze toevallig. “Een ongelukje” noemen we dat. Iets waar we helemaal geen invloed op hebben is het weer. Ik vraag me af wie er met een hittegolf had rekening gehouden deze zomer. Het was toeval: het viel ons toe.

In mijn leven was en is veel toeval. Het ontmoeten van Bernard bijvoorbeeld. Totaal ongepland en totaal onverwacht. Toen ik besloot predikant te worden in Hantum verzuchtte mijn vader: ”Geen goed plan, daar vind je nooit een man en dat is toch wat je wil.” Ik ging in geloof en die onverwachte, ongeplande ontmoeting met Bernard zie ik nog steeds als een dikke, vette knipoog van God. Hij is de baas van de toekomst. Hij weet hoe ons leven zal verlopen. Hij heeft plannen die onze stoutste verwachtingen te boven gaan. 

“Wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God heeft bereid voor degenen die Hem liefhebben.” (1 Corinthiërs 2:9)