“Wanneer heb je voor het laatst
gehuild?”
Deze vraag hing inmiddels meerdere keren aan
mijn mok. Eén van die keren druppelden er een paar tranen bij de thee. Mij gaat
het huilen namelijk makkelijk af. Huilen is iets waar de meeste mensen zich voor
schamen. Maar waarom eigenlijk? Onlangs bezocht ik ‘s avonds een oudere
alleenstaande dame, weduwe. Ze is heel gastvrij en ik moest dus binnenkomen.
Terwijl we door de gang liepen zei ze: “Ik zit net op de tv naar een concert
van Andre Rieux te kijken. Zo mooi. Ik houd het vaak niet droog bij die muziek.
Vreemd he? Ook bij films zit ik zomaar te huilen.” We luisterden en keken naar
het laatste nummer van het concert (waarbij ze het droog hield) en verder
praatten we over koetjes en kalfjes.
Mensen praten niet graag over hun tranen.
Maar tranen zijn nodig. Jezus zei ooit: ”Wie
tot in Mij gelooft, stromen van levende water zullen uit zijn binnenste
vloeien.” (Johannes 7:38). Hij sprak over de Heilige Geest die iedereen
ontvangt die in Hem gaat geloven. Ik zelf geloof in Hem en kreeg dus de Heilige Geest. Ik ben daarvan
heel zeker want één van de gevolgen daarvan is dat ik veel meer huil dan
daarvoor. Zou Jezus met die stromen van levend water misschien ook het vloeien
van tranen bedoeld hebben? Huilen kan een mens goed doen. Het maakt je van
binnen schoon. Mensen die niet kunnen huilen voelen soms dat ze van binnen op
slot zitten en zouden heel graag willen huilen. Huilen kan je dichterbij jezelf
brengen. Bij je gevoel. Over Jezus Zelf staat nergens geschreven dat hij lachte
(wat hij volgens mij wel deed) maar wel dat hij huilde. (Bij het graf van
Lazarus.)
“Wanneer heb jíj voor het laatst
gehuild?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten