Als
je iemand bent die Pickwick thee-met-labeltjes drinkt en leest is je vast opgevallen dat veel vragen gaan over ‘het
liefste, het mooiste, het beste, het grootste’. De overtreffende trap. Iets is
goed, beter of het beste. Iemand is mooi, een ander is mooier maar zo en zo is
het mooist. Een huis is groot, het huis van de buren is groter, maar het huis
van die en die is het allergrootst. “Het mooiste meisje van de klas” is een
vast onderdeel van een tv-programma. Mensen houden van de overtreffende trap.
Vandaag is de één na de laatste dag van de Tour de France en houden we onze
adem in: wie zal als allerbeste renner over de streep gaan?
De droom van elke
schrijver is om een bestseller te schrijven. Dat hoeft niet het best of het
mooist geschreven te zijn, als het maar goed verkoopt. Een aantal jaren geleden
gaf mijn jongste zus mij -met een vette knipoog- een boek met als titel “Bestseller”. Dat boek
staat vol met tips en weetjes maar die bestseller is er nog steeds niet. Het
kost wat om de beste te worden. En het gepaard met vallen en opstaan.
Wielrenners kunnen erover meepraten.
Vorige week viel ik van mijn
schrijversstoel. In mijn blogje over de Franse taal stond een kardinale fout. Mijn
één na jongste andere zus schreef me erover:”Partir betekent niet ‘slapen’ maar
‘vertrekken’.” Die zus is heel lief en altijd lovend maar ze had gelijk. “Mijn
Frans is ook niet meer wat het geweest is hoor”, schreef ze erbij. Maar ik
dacht :”Jij bent niet bezig de beste schrijfster van Nederland te worden.” Zij
is namelijk echt nederig, een stuk nederiger dan ik, waarschijnlijk het
nederigste van ons als vijf zussen.
Een overtreffende trap om eens flink over na
te peinzen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten