“Wie is op dit moment jouw
lievelingsartiest? Zou je in het buitenland willen wonen? Wat maakt jouw huis
een thuis?” Mensen
die Pickwick thee drinken zullen de vragen van de labeltjes herkennen. Elke
morgen lees ik er eentje bij de thee. Ze zijn vaak heel verrassend en daarom spaar
ik ze.
Vanmorgen zette die vraag me aan het denken tot ver na het ontbijt: ”Wat is de mooiste herinnering uit jouw
kindertijd?” Spontaan kwam de een na de andere herinnering naar boven. Met
name aan Nunspeet waar ik van mijn zevende tot mijn veertiende woonde. Ik begon
daar in klas 2 (tegenwoordig groep 4) en kon dus net lezen. De bibliotheek lag
op weg naar school en samen met mijn zusjes was ik een trouwe klant. Het lezen
van boeken over ‘grote mensen’ was wat ik het liefste deed. Boeken over
kinderen boeiden me niet maar boeken over het leven ‘later als ik groot ben’
hadden een enorme aantrekkingskracht. Als meisje van tien verslond ik de
“Goud-Elsje serie” over het leven van een blond doktersvrouwtje. Wat was het mooi
om te fantaseren over ‘later als ik zelf een vrouw ben’. Opeens besef ik dat de
mooiste herinnering uit mijn kindertijd die ongebreidelde fantasie is. Wij
hadden een ‘verkleedkleren’ kist met oude jurken, schoenen (met hakjes!) en
hoeden van tantes. Het was elke keer weer een feest om ons zo mooi mogelijk uit
te dossen.
Als ik even later voor de klerenkast sta kan ik geen keuze maken voor
de dag. Het weer is net omgeslagen van koud naar heel warm en als groot mens
weet je het dan even niet. “Heb fantasie”
hoor ik de herinnering fluisteren en voor ik het weet sta ik mezelf -net als vroeger-uit te dossen voor de spiegel met nieuwe variaties.
Leve
de Pickwick thee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten