“Wat is jouw favoriete vervoersmiddel?
Wat eet je het liefst op je boterham? Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Wan welke kleine dingen geniet jij het meest?” In de Pickwick thee fabriek weten ze
er wel raad mee, de één na de andere vraag rolt uit hun koker. Elke morgen weer
een verrassing. Het gaat ook alle kanten op, van favoriete vervoersmiddel tot
laatste moment dat je gehuild hebt…
Omdat ik ze spaar ebben ze niet weg uit mijn
geheugen. Ze liggen in een klein bakje op het aanrecht. Vanmorgen bungelde “Van welke kleine dingen geniet jij het
meest?” aan mijn mok thee. Na de thee trok ik het labeltje er af en stopte
ik de vraag bij de andere in het bakje. Daar liggen ze schotse en scheef door
elkaar. Aan de achterkant staat het Pickwick logo met advies “Neem
de tijd”. De voorkant van
één vraag was zichtbaar: ”Wat eet je het
liefst op je boterham?” Die vraag was van vorige week. Maar mijn antwoord
vandaag zou hetzelfde zijn want ik eet altijd dezelfde boterhammen: twee,
geroosterd, volkoren. Eén met kaas (liefst oude) en één met Engelse marmelade. Elke
morgen weer een feestje. Zomer, herfst, winter of lente: die boterhammetjes smaken
steeds als nieuw. Kenia of Nederland,
het maakte geen verschil.
Het volk Israël in de woestijn kon op een gegeven
moment niet meer genieten van het manna dat elke morgen voor hen klaar lag. Dat
was voor hen eerder reden om te klagen. Was dat dan echt zo vies?, vroeg ik me
als kind al af. En opeens weet ik het antwoord: genieten en dankbaarheid horen
bij elkaar. Als iemand ophoudt met dankbaar te zijn naar God, de Schepper en
goede Gever, houdt zelfs het genieten van de dagelijkse kleine dingen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten