“Welke taal zou jij het liefst willen
spreken?”
Onze
vakantie is dit jaar in Nederland en dus kunnen we met de Nederlandse taal uit
de voeten. Vorig jaar waren we in Frankrijk en daar is het een ander verhaal. Frans
zat in mijn eindexamenpakket maar met elk jaar dat verstrijkt sinds
eindexamenjaar 1976 wordt mijn schaamte tijdens Franse vakanties groter. Eén
keer haalde ik zelfs ‘mourir’ en ‘partir’ door elkaar. “Ik wil graag slapen”
werd dus “ik wil graag sterven.” De boerin wier huisje wij destijds huurden
trok haar wenkbrauwen heel hoog op toen
ik haar dat vertelde en keek richting Bernard. Die hij haalde haar uit de
droom. Wat had ik ook graag mooi Frans gesproken op dat moment.
Soms lees je
achterop een boek van een auteur: ”Zo en zo spreekt vloeiend vijf talen:
Engels, Frans, Duits, Hebreeuws en Arabisch. Ik kom niet verder dan Nederlands
(mijn moedertaal), Engels (werd ietsje beter in Kenia), Duits (zelfde verhaal
als Frans) en Fries (na vijf zinnen begint het stotteren). In Kenia is Engels
de officiële landstaal. Maar als Kenianen met elkaar spreken is dat Kiswahili.
Wat had ik dat destijds graag gesproken met Jacinta, onze trouwe hulp in de
huishouding. Zij was niet erg spraakzaam en aanvankelijk dacht ik dat dat door
mijn gebrekkige Engels kwam. Maar al snel merkte ik dat ook haar Engels niet
volmaakt was. Toch deden wij in de loop van de jaren op maandagochtend niets
liever dan samen eindeloos bijpraten
over het weekend in het Engels. Niet een taal die we goed spraken, maar dat was
ook niet nodig want we in de loop van de jaren werden we hartsvriendinnen.
Paulus wist het al: “Al ware het dat ik met de tongen der
mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet….”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten