Het
is kwart over twaalf in de morgen, iedereen op de camping is weg, wij en de
hanen hebben het rijk alleen. De camping heeft vijftien kampeerplekken, waarvan
er op dit moment zes bezet zijn door caravans en campers. Er is één vouwcaravan
van een echtpaar uit Rotterdam. Dat is hier inmiddels ook al een tijdje. Ik
houd er van om mensen te bestuderen en op deze camping, met een komen en gaan
van kampeerders, vermaak ik me dus opperbest.
Wij
zijn het enige echtpaar dat ’s ochtends na het ontbijt gewoon pas op de plaats
houdt, wij gaan er bijna nooit op uit in de omgeving. We zijn even in
Coevorden, Hardenberg en Hoogeveen geweest voor ons gezamenlijke
lolletje: naar de Kringloop en naar de Action. Hoogeveen bleek een groot succes
want met een stapel van zes boeken ‘die ik altijd al had willen hebben’ onder
mijn arm kwamen we terug op de camping en wist ik dat ik de komende dagen zoet
zou zijn. Ik ben dol op biografieën en las er twee, de ene van Willem Nijholt,
die inmiddels net zo oud is als mijn moeder. Hij heeft als klein jongetje in Indonesië
in een Jappenkamp gezeten en hoe hij daar over schrijft is hartverscheurend. De
andere van Marga Kool, een schrijfster uit de buurt, die veel in het Drents
schreef maar in het Nederlands haar biografie ‘Een kleine wereld’, over hoe ze
opgroeide op een Drentse boerderij in de jaren zestig. Een hele andere wereld
dan die van Willem Nijholt, maar niet minder ontroerend.
Aan het einde van elke middag komt iedereen bij zijn caravan of camper terug, dan drinken de meeste stellen een biertje voordat het kokkerellen begint. ‘Waar zijn jullie geweest?’, vraag ik één van de nieuwelingen, die ik voor haar vertrek driftig op de laptop zag tikken. ‘We hebben een rondvaart gemaakt in Coevorden, ik had uitgevonden op internet dat die alleen op dinsdagmiddag is. Op vakantie moet je wel ergens naar toe.’ Ik lach haar bevestigend toe en bedenk dat ik vanmiddag helemaal naar Indonesië geweest ben 😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten