Pakje shag

Ik dwaal door de Aldi (in de Westereen is die zo groot dat je er kunt dwalen) en kom er niet uit als ik voor de groente sta: alle soorten zijn vreselijk duur. Opgevoed door een vader die tot op zeer hoge leeftijd zijn eigen groente verbouwde vind ik een euro voor een pond prei al gauw teveel, maar deze keer is bijna alles boven de twee euro.

Als ik mijn glazen potten met sperziebonen en bietjes van de band haal begin ik een praatje met de man achter de kassa:” Geen verse groente deze keer, want een bloemkool voor 2.79 is echt te veel!” Hij reageert begrijpend: ”Niet alleen bij ons hoor, overal zijn groenten duur, de oogst in het zuiden van Europa was heel slecht.” Ik bewonder zijn kennis over de oogst maar de klant achter mij doet een duit in het zakje, naar mij toe: “Nou, ik vind dat u niet moet zeuren. Ik denk nooit na over de prijs, voor mij is 2.79 euro helemaal niet te veel voor een bloemkool. U weet vast niet hoeveel een pakje shag kost?” Bedremmeld knik ik ‘nee’. “Meer dan een bloemkool, dat mag u weten, en ik was gewend om heel veel pakjes shag te kopen. Maar nu niet meer, godzijdank. Ik ben trots op elke bloemkool die ik koop en ik let nooit op prijs."

”Sta ik hier notabene in de Aldi en wijst een onbekende mij op iets waarvan een variant in de bijbel te vinden is. Deze vrouw weet het: het is of het één, of het ander. “Jullie kunnen niet God dienen én de mammon”, zegt Jezus. Ik geloof dat ik als christen God dien, maar dien ik misschien toch af en toe een beetje de god van het geld?