Het vrouwenbrein

Wie het You Tube fimpje gezien heeft begrijp wat ik met woorden ga uit leggen: het verschil tussen het brein van een man en een vrouw. Dat van een man is gevuld met allemaal doosjes, doosje voor het werk, doosje voor de auto, doosje voor z’n vrouw. En die doosjes hebben geen enkele verbinding met elkaar. Het brein van een vrouw ziet er heel anders uit: daar geen aparte doosjes, maar eerder één grote sissende kluwen draden waar alles met elkaar te maken heeft: werk-kinderen-ouders-hobby’s-man.

Ik leef al 57 jaar met het vrouwenbrein, waarvan 26 jaar naast een man en daarom durf ik te beweren dat het voor een vrouw moeilijker is om tot rust te komen dan voor een man. Als wij samen naar een film kijken dan gaat er in mijn brein altijd veel meer om dan alleen die film. Dan wil ik Bernard vertellen dat die en die acteur ook in andere films speelt en dat ik dat en dat over de regisseur weet. Altijd tot ongenoegen van Bernard ‘die gewoon alleen naar de film wil kijken’. Een vrouw komt dus niet echt tot rust van een film, ik in elk geval niet.

Maar ik heb ontdekt waar ik wel van tot rust kom. Het mag ouderwets lijken, tuttig, niet meer van deze tijd, maar het werkt bij mij: ik komt tot rust van: was opvouwen, boodschappen doen, koken, afwasmachine in-en uit ruimen en het meest van alles: strijken. Twintig jaar geleden -we waren net getrouwd- waren al die dingen een bron van frustratie voor me. Maar ik veranderde met de jaren en dat heeft te maken met dat You Tube filmpje: juist omdat die hersens van mij altijd en eeuwig tekeer gaan moet ik af en toe alleen even met mijn handen bezig zijn.