Sleurhut

Nog een paar weken en je ziet ze weer overal op de Nederlandse snelwegen: caravans. Een caravan is ‘een vakantiehuisje op wielen dat achter een auto kan’. Deze prachtige definitie vond ik op internet. Gisteren hebben wij de onze van stal gehaald. Dik onder het stof zat ie. Dus vandaag is het poetsen en stofzuigen en schoonmaken. Maar dat doe ik met plezier voor mijn vakantiehuisje op wielen. “Hebben jullie ook zo’n sleurhut”, vraagt een jongen uit de gemeente. “Je bedoelt onze caravan?”, ik ben verontwaardigd vanwege die term. “Ja, voor mij zijn het allemaal sleurhutten, je kunt met zo’n ding achter de auto helemaal geen tempo maken”, hij is nog jong maar heeft al meerdere auto’s in zijn bezit en inderdaad, met onze Kip rijden we in een kalm tempo. Maar is dat erg?Het schoonmaken en inpakken kost me deze keer meer tijd dan andere jaren, maar ik weet wat ik ervoor terugkrijg: een paar dagen zonder sleur. Sleurhut is niet alleen een naar woord, het klopt ook niet want onze caravan is juist een ‘uit-de-sleur-hut’. Dat moet ik de jongen met de meerdere auto’s toch maar eens vertellen. 

Toen wij jonger waren hadden we overigens precies dezelfde mening over al die caravans die we inhaalden: “Wat drijft mensen om zo’n ding te kopen?” Inmiddels allebei 50 + weten we het: Het is het verlangen naar vrijheid en losbreken uit de sleur van alle dag. Sleur is ‘iets dat je zo vaak doet dat het vervelend geworden is’ (opnieuw internet). Zoals het huishouden: opruimen, stofzuigen, wassen en strijken. Dat hoeft allemaal niet in de caravan. En mocht ik, uit gewoonte, toch aan het huishouden slaan dan ben ik zomaar klaar, want onze caravan is en blijft een huis-je, met nadruk op ‘je’.