’t
Duurt nog bijna twee maanden, maar de pepernoten liggen al volop in de winkels:
Sinterklaas wordt in Nederland ingenomen door de commercie. Afgelopen zaterdag deed
ook het weer een duit in het zakje, want de wind waaide de hele dag en nacht door
de bomen en -voor mijn gevoel- zelfs in huis. Als het heerlijk avondje nu
gekomen was hadden we gezellig bij de palletkachel gezeten, maar 5 december is
nog bijna twee maanden te gaan.
Ik moest er die zaterdag op uit want ik had met
iemand een afspraak om vier uur. Het was een eindje buiten het dorp en ik zou lopend
of op de fiets moeten want Bernard was de hele dag weg met de auto. Ik hoorde
de wind en de regen en kreeg met elk uur dat verstreek minder zin: Als ik de
afspraak zou verzetten zou het lijken alsof ik niet tegen een stootje wind kan.
Maar zelfs op mijn e-bike zou ik daar als een verzopen kat aankomen. Dat
laatste was dus wat er gebeurde.
Maar tijdens mijn ritje op de heenreis op de
e-bike had de wind zo hard gewaaid dat er eigenlijk geen trapondersteuning meer
nodig was. Alsof ik ernaartoe geblazen werd. Op de terugweg regende het nog steeds,
was de wind tegen en kwam de e-bike dus goed van pas. Maar ik was een mooi
gesprek rijker en ook een inzicht: wanneer de wind van de Heilige Geest je een
bepaalde richting opduwt mag je je nooit verzetten: ”Als je oren hebt, hóór dan
wat de Geest tot de gemeenten zegt”, staat zeven keer in Openbaring. De Heilige
Geest is een kracht die mensen in beweging wil brengen: “Gaat dan heen!”, waren
Jezus laatste woorden.
Lekker droog thuis blijven zou deze keer letterlijk
zonde geweest zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten