De
kerk is op zijn retour, kerkdiensten zoals onze grootouders en ouders ze
meemaakten zullen verdwijnen. Mensen komen veel liever samen in de
huiskamer om daar te praten over de bijbel in plaats van een uur of nog langer stil
te zitten en te luisteren…
Ik zit in de kerk, terwijl ik luister naar mijn eigen
man. Van tevoren had hij mij verteld waar de preek over zou gaan en omdat ik
een griepje aan voel komen blijf ik bijna in bed. Omdat ik solidair met hem wil
zijn ga ik toch en zit te luisteren. Inderdaad, zonder dat ik of iemand anders
iets terug mag zeggen. Gewoon te luisteren, om me heen te kijken en mee te
zingen. Mooi eigenlijk, dat samen zingen, bedenk ik me. Tijdens de preek
gebeurt er iets. Ik kan nog steeds niet precies thuisbrengen wat, maar iets in
me verandert. Ik kijk naar de beamer, hoor de stem van mijn man, laat de tekst een beetje tot me
doordringen, kijk opnieuw om me heen en zie mensen aandachtig luisteren. Mooi
eigenlijk dat er nu niemand de preek onderbreekt. Dat we gewoon samen luisteren
en de woorden van de bijbel tot ons door laten dringen.
Opeens komt er een
vergelijking in me op: als mensen samen naar een restaurant gaan gebeurt er
hetzelfde. Zodra het bestelde menu wordt binnengebracht verstommen de stemmen
en begint het proeven, happen, kauwen en doorslikken. “Mmm, heerlijk!”, en
“Verrukkelijke soep”, meer komt er dan niet uit. Het gaat om het eten. Niet te
snel, maar bedachtzaam. Alle smaken tot je door laten dringen. Niet te veel
praten. Gewoon genieten. En thuisgekomen merken dat dat heerlijke eten je goed
gedaan heeft.
“Alleen van brood kan een mens niet leven. Maar hij leeft van elk
woord dat God spreekt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten