Maandag
1 januari 2018, de 7 van 2017 is een 8 geworden.
Het
kost mij altijd een paar weken om daaraan te wennen. Maar na tientallen jaren
weet ik dat een jaar zomaar om is en het dan op 1 januari weer allemaal van
voren af aan begint. De dagen gaan lengen, eind februari verschijnen de sneeuwklokjes,
de eerste lammetjes worden geboren, de lente kondigt zich aan en de natuur en
de mensen bloeien. In de zomer is dan voor een paar maanden het leven uitbundig
en dan gaat het weer bergafwaarts richting herfst. Kortere dagen, op naar de
winter, het langdurige binnen-zitten, de Feestdagen: van Sinterklaas tot en met
Oudejaarsavond. En dan opnieuw -het woord zegt het al -Nieuwjaarsdag. Een
voortdurende cyclus die sneller lijkt te gaan naarmate ik ouder word. Elk volgend
jaar lijkt op een vorig, want het is steeds dezelfde kringloop. Dat maakt mij
soms somber. “Gelukkig Nieuw Jaar”, hoor je overal om je heen. “Hoe zo nieuw?”,
denk ik dan, “Het is toch elk jaar hetzelfde liedje?”
Om
die sombere stemming te verdrijven besloot ik Psalm 103 te lezen want die Psalm
roept op om toch vooral dankbaar te zijn: “Loof
de Heer, mijn ziel, en al wat in mij is zijn heilige naam…” Ik ken de Psalm
vrijwel uit het hoofd maar één regel sprong eruit: ”Die uw ziel verzadigt met het goede, zodat uw jeugd zich vernieuwt als die van een arend.
“Wow”, dacht ik: ”De Heer is wel bij machte iets nieuws te doen. Eigenlijk wist
ik dat wel, de hele bijbel is er vol van: ”Denk
niet alleen aan wat er gebeurd is. Kijk niet alleen terug naar het verleden.
Want Ik ga iets nieuws doen”, profeteert Jesaja.
En
daarom voor al mijn blog-lezers:
Verrassend
Nieuw Jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten