“Onze
kinderen gaan niet meer naar de kerk. Ze zijn druk met van alles en nog wat en
de kerk is niet relevant.” Ik ben in gesprek met een echtpaar dat tegen de
tachtig loopt. Voor henzelf is de kerk zeer relevant. Het woord relevant komt
van het Latijnse ‘relevare’, wat betekent zich opheffen, erboven uitsteken. In
het Friese landschap verheffen de kerktorens zich nog wel maar is voor veel
mensen het christendom achterhaald. Waarom heeft dat oude echtpaar de kerk wel
nodig maar hun kinderen en kleinkinderen niet?
Predikanten sloven zich op allerlei manieren uit om de kerk
aantrekkelijk te maken maar delven vaak het onderspit: opleidingen (op allerlei
gebied), sport (idem dito), hobby’s (vele) en vakanties staan torenhoog op de
agenda. Het lijkt soms vechten tegen de bierkaai.
Totdat iemand gaat beseffen dat
hij zijn leven wel kan invullen met zijn opleiding, baan, hobby en vakanties
maar dat dat niet automatisch een goed leven oplevert. En dat komt -gelukkig
voor die zich uitslovende predikanten- eigenlijk best vaak voor. Het is allang
geen schande meer ‘om bij de psycholoog te lopen’, om bij een ‘vakman’ (of vrouw) te rade te gaan. Want “een mens te zijn
op aarde” is niet gemakkelijk. Dat was en is het niet voor dat oude echtpaar,
dat is het niet voor hun kinderen. Alle moderne snufjes ten spijt: ook de moderne
mens komt vroeg of laat zichzelf tegen: zijn eigen complexe ‘ik’ waarop hij maar geen vat kan krijgen. En juist over dat
complexe ‘ik’ gaat het in de kerk. ”Komt tot Mij allen die vermoeid en belast
zijt….en je zult rust vinden voor je ziel”, zegt de Heer van de kerk.
Daarom
alleen al zou ieder mens er naar toe moeten gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten