Verhuizen

 

'Wij gaan verhuizen'. Een kort zinnetje waarin ons hele leven van de afgelopen weken besloten ligt. Verhuizen is: 'Je inboedel van het oude naar het nieuwe huis overbrengen.' Dit is de definitie zwart op wit, maar wat er niet bij staat is:

-      Hoe enerverend het is om elk voorwerp van die inboedel door je handen te laten gaan en je af te vragen: gaat dit mee, naar de kringloop, of naar de stort?

-     Wat we tot half december (als het nieuwe huis beschikbaar is) kunnen laten opslaan en wat we beslist mee moet nemen naar onze tijdelijke woning.

-      De stress die het kwijtraken van iets heel belangrijks met zich meebrengt: In welke doos had ik dat ook maar weer gedaan? 

H  Het unheimische gevoel dat een onttakeld huis met zich meebrengt: Wanneer zal ons leven weer normaal zijn? (De komende vier maanden nog niet, dat staat vast.)

    Het hoort allemaal bij verhuizen, niet voor niets staat dat ergens bovenaan op het lijstje van omstandigheden die stress veroorzaken. Nu zijn Bernard en ik veel vaker verhuisd, dus we kennen het klappen van de zweep. We zijn daarom bewust niet op vakantie gegaan om in alle rust, zonder veel stress, in te pakken. En deze keer blijven mij gelukkig veel andere dingen bij. Dingen die ook niet zwart op wit staan:

-      Het plezier dat wij sommige mensen konden doen met het afstaan van bepaalde spullen die echt niet meer in het nieuwe huis passen.

-      De herinneringen aan een rijk leven dat achter ons ligt en opgeroepen werd door de vele foto’s die opeens opdoken.

-     Het besef dat dit leven op aarde uiteindelijk een tijdelijk leven is: we laten Friesland achter ons, gaan ons in Utrecht vestigen, maar het is allemaal een pelgrimstocht naar de eeuwigheid.