‘Jullie hadden helemaal niet weg moeten gaan, het was niet de stem van God die jullie uit de Westereen wegleidde’ - ‘Wel een beetje raar dat jullie nu weer terug willen komen, eerst verlaten jullie ons, en nu op hangende pootjes terug’ - ‘Luisteren jullie wel echt naar de stem van God?’ Zomaar een greep uit de opmerkingen die wij de afgelopen maanden te horen kregen. ‘En nu wel hier blijven hoor!’ Dat laatste hoor ik bijna dagelijks nu we opnieuw in de Westereen geland zijn. Ik hoop van harte dat we hier lange tijd kunnen blijven. Eind deze week verschijnt de verhuisauto voor de deur. Negen maanden stonden onze spullen ergens opgeslagen. Ik ben bijna vergeten wat we allemaal bezitten. Maar intussen peins ik zelf ook vaak over de wonderlijke wending die ons leven nam. Was het onze eigen foute beslissing, of toch de stem van God die ons leidde?
Terugkijkend op de afgelopen negen maanden kan ik alleen maar zeggen dat het niet makkelijk was, maar wel goed. In heel veel opzichten. Om vlak bij mijn moeder te wonen in de tijd dat mijn vader stierf. Om even afstand te nemen van de Westereen en echt tijd voor elkaar te hebben. Om de banden met ‘oude’ vrienden weer te verstevigen.
Nu huren we de pastorie en dat was niet onze eigen keuze. Maar we hadden geen keuze en na drie weken vind ik het – zelfs zonder meubels- heerlijk. God works in mysterious ways’: een mens weet niet altijd waarom hij een bepaalde kant op ‘moet’. ‘Jezus ‘moest’ door Samaria gaan’. Zo begint Johannes 4, het verhaal over Jezus’ ontmoeting met de Samaritaanse vrouw. Hij had ook een andere weg kunnen kiezen. Maar deze weg door Samaria bleek het plan van de Vader met een verrassende wending.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten