Terwijl
ik peins kijk ik naar de Olympische Spelen. Hoogtepunt daarvan is op
zaterdagmiddag: de tien kilometer hardlopen voor vrouwen. De ogen van de hele
wereld zijn gericht op Sifan Hassan. Op jonge leeftijd kwam zij als Ethiopische
vluchteling naar Nederland, inmiddels heeft ze de Nederlandse nationaliteit.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: ze is en blijft op en top
Ethiopisch: Zelfbewust en trots. Voor zichzelf had ze besloten om met drie
verschillende afstanden mee te doen: 1500 meter, 5000 meter en 10 kilometer. Op de 5000 meter won ze: haar eerste gouden medaille. Bij kwalificatieronden voor de 1500 meter viel ze. Voor veel atleten betekent dat ‘einde verhaal’. Maar
zij overwon de pijn en kreeg uiteindelijk brons. Voor haar een teleurstelling want ze had haar zinnen gezet op goud. Op de 10 kilometer won ze op een grandioze manier weer goud. De
hele wereld hield zijn adem in. Sifan kwam, zag en overwon!
Is
het verkeerd om te genieten van de spelen? Om vol bewondering naar een
overwinning te kijken?
‘Wie
overwint…’, zeven keer klinkt die oproep in Openbaring, het laatste
Bijbelboek. De gemeente van Jezus Christus - van alle tijden en plaatsen- wordt
daar aangespoord om te blijven strijden. Niet om een medaille te winnen. Wel om
het geloof te behouden. Dat is een hele strijd. Want de overste van de wereld,
de duivel, wil niets liever dan dat een mens dat kwijtraakt. Maar ‘wat baat
het een mens zo hij de gehele wereld wint maar schade lijdt aan zijn ziel’?
‘Ik
heb de goede strijd gestreden, ik heb het geloof behouden’, zegt Paulus aan het einde van zijn
leven….
(Wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten