Geven en nemen

 

Geven en nemen: ‘In de omgang met anderen toegevendheid weten te verenigen met de zorg voor eigen belang’ Die definitie vond ik op internet. Nooit alleen maar geven in een relatie maar ervoor zorgen dat je zelf niet te kort komt. ‘Blijft geven en nemen he?’, hoor ik vaak mensen zeggen als het huwelijk ter sprake komt. Geven en nemen is de normale gang van zaken.

Verwonderd was ik dan ook toen ik bij een trouwdienst de predikant tegen het aanstaande paartje hoorde zeggen: ’In een goed huwelijk is het geven en...’, hij trok zijn wenkbrauwen op en iedereen in de zaal vulde het in, maar toen kwam het: ’ontvangen.’ Nog weken erna dacht ik daarover na. Wat bedoelde hij? Ik ken huwelijken waarbij de ene altijd aan het geven is en de ander alleen maar ontvangt. Eerlijk gezegd vind ik dat vaak zielig en ook dom.  

Paulus schrijft over geven en ontvangen en hij doet er nog een schepje bovenop: ’Het is zaliger te geven dan te ontvangen.’ (Handelingen 20:35) Dit zijn overigens de woorden van Jezus zelf. Maar hoe kan Jezus dat van iemand vragen: altijd alleen maar geven? Ik ging opnieuw wekenlang peinzen. En toen kreeg ik het antwoord bij het lezen van Mattheüs 28: ’Kom tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal U rust geven.’ Jezus wil rust geven aan iedereen die vermoeid is (van het altijd maar geven bijvoorbeeld). Bij Hem mag je eerst voor jezelf rust ontvangen. Daarna moet je iets nemen: zijn juk op je. Hij wil de leiding van je leven overnemen. ‘Neem mijn juk op je.’

Iedereen die dat echt doet gaat het wonderlijk meemaken dat hij (of zij) opeens  niets anders wil dan geven. Bij Jezus is het ‘ontvangen en geven’. Ontvangen van Hem en geven aan die ander! In een goed huwelijk gebeurt dat vice versa!