‘Maamaa,
kun je, o nee: oma, wil je me helpen?’ Anne van vier uit Groningen logeert bij
ons met haar grote zus van zeven. Aan de Pastoryloane hebben ze hun eigen roze
kamer met witte kinderbedden en dinosaurus dekbedovertrekken. Ik voel me opnieuw
mama en zij vergissen zich soms. Want mama is in Groningen met papa en de baby.
Wanneer
mijn oudste zus ook een dagje en nachtje komt is het familiefeest compleet. Die
zus woont in Frankrijk en is niet vaak in Nederland. Anne en Nynke zijn het eerste
op en daarom ontbijt ik met hen in de vroegte in de woonkamer. ‘Oma, jij bent
ook mama en grote zus’, Anne kijkt naar me met peizende ogen en ik denk: dat
klopt. ‘Want mijn mama heeft ook een mama nodig’, dus ze is in gedachten bij
haar mama in Groningen. En ik realiseer me de vele rollen die ik mag spelen:
mama, oma, grote zus, grote nicht, kleine nicht, tante, echtgenote,
domineesvrouw. Het enige wat ik niet ben is kleine zus, want ik ben de oudste
van de vijf dochters van mijn moeder.
Mijn moeder speelt ook veel rollen maar één daarvan veranderde precies een jaar geleden. Ze was de vrouw van mijn vader en nu is ze weduwe. Een hele grote rolwisseling. Waar zij nog lang niet aangewend is en wij ook niet. Veel meer dan vroeger belt ze ons op om te overleggen: over een aankoop, om raad voor een computerprobleem of gewoon om even te kletsen. Soms voel ik me dan opeens als een mama voor mijn eigen mama. ‘Maud en Baps’ is een televisie serie waarin dat met veel humor wordt gespeeld. Maar Anne van vier heeft gelijk: ook oma heeft een mama nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten