Vol verwachting

 

Onze jongste dochter is in blijde verwachting en iedereen weet wat dat betekent: ze verwacht een baby. Haar hart klopt niet vol verwachting naar wat het is want dat weet ze al: een jongetje, onze eerste kleinzoon. Dus ook wij zijn in blijde verwachting. De aanstaande ouders vertelden het toen we als gezin op 5 december bij elkaar waren rond een mand vol pakjes. De harten van onze kleindochters klopten vol verwachting naar wat er allemaal in die pakjes zou zitten. ‘’Voor dat we gaan uitpakken is er eerst een pakje voor de hele familie’, zei onze dochter: ‘en oma  mag het uitpakken.’ Het was een grote doos die helemaal vol zat met papieren snippers. Ik gooide de snippers uit de doos, op zoek naar een echt cadeautje en toen zag ik op de bodem een zwart wit fotootje liggen. Ik zag direct dat het een foto van een echo was. ‘Wow’, riep ik. ‘Wat zie je mama?’, vroeg iedereen vol verwachting. Ik legde het papiertje op de tafel en daarna ging het van hand tot hand. De pakjes in de Sinterklaas mand moesten wachten want we waren met zijn allen in gedachten bij een piep klein mensje waarvan we de prille omtrekken op een papiertje zagen.

Nu is het een paar maanden later en de buik van onze dochter krijgt een immense omvang. Eind juni is het zover. Het winterse wachten op de zomer, dat mij altijd veel te lang duurt, werd opeens draaglijk. Verwachten is de positieve variant van wachten. Wachten doen we allemaal voortdurend in ons leven, wachten is iets passiefs. Je wacht af tot het zover is en dat duurt vaak  lang. Verwachten is van een andere orde. Het is de actieve vorm van wachten. Onze dochter is heel druk met van alles en nog wat voor de komst van de baby. Een schattig wiegje staat klaar, een piepklein spijkerjasje hangt te wachten tot het van zijn hangertje wordt gehaald. De eerste zes maanden zitten er bijna op. Wij tellen met zijn allen mee. Vol blijde verwachting kijken we uit naar ons vierde kleinkind.