Voerbak

“Jezus lag in een voerbak, dus is Kerstfeest een feest van eten.” Ik grinnikte toen ik deze uitleg hoorde maar met twee Kerstdagen bijna achter ons denk ik: Toch jammer dat ‘lekker eten’ het enige is dat veel mensen met Kerst associëren.

“Ik was om acht uur ‘s ochtends bij de winkels, de dag voor Kerst, en zag overal vrouwen met een blik van paniek rondlopen: bang dat de etenswaren van hun lijstje uitverkocht waren. Maar ik doe niet moeilijk met Kerst hoor, ik maak een grote pan soep en een salade.” Tijdens de kerstnachtdienst zat deze moedige vrouw naast me, moedig omdat zij doet wat vele anderen niet durven: “want stel je voor dat je eropaan gekeken wordt dat je zo weinig in huis hebt met Kerst.” Daar komt bij dat voor veel mannen “de liefde door de maag gaat”, en voilà: de stress van (de dagen voor) Kerst.

Jezus lag in een voerbak voor schapen: als ‘dus gaan we lekker eten’ niet de boodschap is, wat is die dan wel? Er was geen plaats voor hem in de herberg, geen plaats in de wereld, hij werd aan een kruis geslagen. Hij kwam bij zijn eigen mensen, maar die wilden hem niet accepteren. Zo lees ik het in de bijbel, zo hoorde ik het ook deze Kerst weer in de kerk. “Hoort een Koningskind in een voerbak voor schapen?”, vroeg Bernard aan de kinderen op eerste Kerstdag. “Neeee!”, riepen ze allemaal.

Maar wat als dat Koningskind er nu zelf voor kóós om in een voerbak, tussen de schapen, herders en hun familie geboren te worden? Om te laten zien: Voor Mij zijn alle mensen gelijk, Ik kijk niet neer op mensen “die niets in huis hebben”, want juist zij zullen Mij(zelf) met open armen ontvangen!