Code geel

Het laatste stukje van onze vakantie was in Nederland en dat heeft als voordeel dat je de stem van de autoradio ook begrijpt, iets wat in Frankrijk niet zomaar het geval is. ”Hoor je wat ze zeggen?”, zei Bernard. “Ja, code geel. Wat houdt dat eigenlijk in?” Ik zocht het op in mijn mobiel en las: “Wees alert op gevaarlijke weersituaties, zoals extreme neerslag, windstoten of onweersbuien”. “Dan moeten we misschien niet de voortent opzetten straks”, opperde ik. “We zien wel hoe het loopt”, Bernard geeft niet zo gauw op bij wat tegenslag. Aangekomen op de plek van bestemming was het broeierig, maar verder geen vuiltje aan de lucht. In de avond veranderde het weertype. Het broeierige nam af maar de wind nam vervaarlijk toe. “Houdt onze voortent het?”, vroeg ik benauwd. De code was nog steeds geel en Bernard ging in de weer met extra lijnen aan de voortent, je kon nooit weten. Allebei niet helemaal gerust probeerden we om een uur of elf de slaap te vatten.

Die slaap kwam, maar was ook snel weer voorbij: ”Hoor jij dat ook?”, maakte Bernard mij wakker. “Onweer bedoel je? Ik hoor niks”. “Nee, een mug! Die moet ik vangen, anders slaap ik niet”. Dus licht aan, op zoek naar muggenspray, de elektrische vliegenmepper en de mug. Maar de laatste hield zich helaas schuil. Na vijf minuten – inmiddels allebei klaarwakker- mug doodgeslagen en nieuwe slaappoging. Een kwartier later diende de volgend mug zich aan en begon het ritueel opnieuw. Om vier uur hadden we nog steeds niet echt geslapen. De windstoten waren uitgebleven en het regende ook niet meer. Code geel bleek niet meer dan een mug waarvan het KNMI een olifant had gemaakt. Maar wij weten nu dat vijf muggen eigenlijk helemaal niet onder doen voor code geel.