Gratis

“GRATIS MEE TE NEMEN VOOR DE LIEFHEBBER”. Ik reed - op mijn e-bike- langs een kartonnen bordje met deze tekst en remde daarna toch maar af. Had ik het goed gelezen? Gratis?

Gratis is een toverwoord voor veel Nederlanders. Een toverwoord voor mij dus. Net zoals de woorden ‘aanbieding’, ‘korting’, ‘sale’, ‘koopje’, ‘reclame’. Altijd als ik zo’n woord lees gaat er van binnen een lampje branden. Ook deze morgen. Want vanuit een ooghoek had ik op die e-bike al gezien waar het bordje op sloeg: een stapel woontijdschriften. En als ik van iets een liefhebber ben is het dat. Ik stond voor de stapel, ik schat twintig stuks en dacht: Zal ik ze allemaal meenemen? Ik ben een liefhebber. Dus in principe mag dat. Maar misschien zijn er wel meer liefhebbers dus laat ik me inhouden. Ik nam de helft mee.

“Gratis mee te nemen voor de liefhebber”: Ik vermoed dat de gulle gever van die woontijdschriften iemand is die thuis is in de bijbel. Want in dit ene zinnetje past elk woord bij het evangelie, het goede nieuws van Jezus Christus. Hij stierf voor de zonde van ieder mens, Hij biedt genade aan. De liefhebber mag die genade gratis meenemen. Zonder te betalen dus.

Jammer eigenlijk dat we dat in de kerk vaak een beetje kwijt zijn. Ook in ons dorp gaan er altijd collectezakken rond in kerkdiensten: alsof er voor genade toch betaald moet worden. Ooit gingen wij naar een kerk waar nooit gecollecteerd werd. De gemeente leden konden geld aan de kerk overmaken via de bank, maar nooit in de kerkdienst. Ik vond dat prachtig en heel aantrekkelijk voor nieuwelingen: alles in die kerk was echt gratis voor de liefhebbers. En reken maar dat er veel nieuwelingen spontaan een liefhebber van Jezus werden op deze manier!