Voetstappen

Binnen een uur -van huis tot huis- ben ik bij onze dochter in Groningen. Onlangs liep het anders. Het begin was als vanouds: met de fiets naar het station en daarna met de Arriva-stoptrein richting Groningen. In Buitenpost – de eerste stop- bleek de trein niet verder te gaan en stonden grote bussen klaar om reizigers verder te brengen. Maar het was stralend weer, ik hoefde niet maar mijn werk en was voor mijn plezier een dagje uit. Dus eigenlijk best mooi om met de bus door het Groninger herfst-landschap te rijden. 

In Groningen dan maar even de stoptrein richting Delfzijl pakken, dacht ik. Want het Noorderstation was mijn eindbestemming. Maar het bus avontuur van die dag bleek nog niet voorbij want op de perrons stonden in plaats van treinen kleine bordjes met “Volg de voetstappen naar je bestemming.” Ik keek naar de grond en inderdaad: allemaal sporen van nep-voetstappen. Die voor de richting Delfzijl waren blauw dus ik ging op pad. Stap voor stap. Overal om me heen zag ik mensen naar beneden kijken.

Een hele simpele manier om ergens te komen: volg de voetstappen. Een kind kan de was doen. “Treed in de voetsporen van Hem” staat in 1 Petrus. Die “Hem” is Jezus. Zijn leven is al het ware de ‘voetprint’ voor ons. Elke keer als je niet weet welke kant je op moet kun je je afvragen: WWD? What Would Jesus Do? In welke richting moet de volgende stap gaan? Ik had geen idee waar de voetstappen zouden uitkomen maar vertrouwde dat de N.S. me niet op een dwaalspoor had gezet. Het eindpunt van die blauwe voetstappen bleek het instappunt van een nieuwe grote bus, aan de overkant van het station.

Ook Jezus is te vertrouwen wat het eindpunt van onze aardse voetstappen betreft, reken maar!