“Eén
ding is nodig.” Al vanaf mijn studententijd in Groningen boeit die zin me.
Zelfs zozeer dat het de titel werd van mijn doctoraalscriptie. Halverwege pedagogiek
begon ik destijds met theologie en toen stuitte ik op een bekende pedagoog/theoloog
uit de zeventiende eeuw: Johan Amos Comenius (1592-1670) Deze schreef een
boekje met als titel: ”Het ene nodige.” Gebaseerd op het verhaal van Maria en
Martha.
Die Comenius leidde allesbehalve een rustig leven. Hij werd geboren in
het tegenwoordige Tsjechië in een tijd dat er fervente godsdienstoorlogen
woedden. Meerder keren verloor hij huis en haard en zelfs zijn hele bibliotheek
ging in vlammen op. De laatste twintig jaar van zijn leven woonde hij als
vluchteling in Amsterdam. Daar schreef hij “Het ene nodige”.
Comenius was zowel
theoloog als pedagoog en kende de kneepjes van het schrijversvak: hij begint
zijn redenering niet met de bijbel maar met de levenservaring van de meeste
mensen. Zo schrijft hij: ”Eigenlijk is ons leven een groot labyrint, een groot
doolhof waar we steeds voor nieuwe keuzes staan, vaak de verkeerde kant oplopen
en altijd maar weer hopen dat onze inspanningen ergens goed uitkomen.” (Ook in
de 21e eeuw heel herkenbaar. Zo lijden veel jongeren aan
keuze-stress op het gebied van studiemogelijkheden: hoe weet je of jouw keuze
de beste is?) Op allerlei terreinen staat een mens voortdurend voor keuzes
waarvan hij van tevoren niet weet of die goed uit zullen pakken. Een mens heeft
eigenlijk een wijs Iemand nodig die hem voortdurend helpt bij het maken van
beslissingen. Iemand die bij machte is van bovenaf naar het labyrint van de
wereld te kijken.
Zo Iemand is voor de mensen op aarde gekomen: Jezus Christus
de Zoon van God. Zonder Hem blijft een mens ronddwalen in deze wereld zonder te
weten waar hij uit zal komen.
(wordt
vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten