Knipwerk

Sinds een paar maanden doe ik op zondagmiddag aan knipwerk. Op de bank, met een stapels folders naast me. Die gingen vroeger onze deur voorbij vanwege de sticker op de brievenbus ‘geen reclamefolders’. Maar toen ik dat destijds aan een gemeentelid vertelde werd die prompt een tikkeltje verontwaardigd: ’Weet je niet dat folders geld waard zijn?’ Bij mijn verbaasde blik ging ze verder: ‘heel veel folders bij elkaar dat is kilo’s papier. En al dat papier wordt één keer per maand in een grote truck opgehaald voor de kerk. Dat levert de kerk meer op dan alle collectes bij elkaar.’

Misschien was dat niet de volle waarheid, het was in elk geval voldoende om die sticker van de brievenbus te trekken. Sinds we in de Westereen wonen- nu al bijna vier jaar- komen er in onze brievenbus dus ook folders. Die folders gingen drie jaar lang meteen naar de schuur bij het oud papier. Zo had ik aan mijn papier-plicht aan de kerk voldaan, één keer per maand kwam dat papier dan braaf in een doos langs de weg. Totdat...

Ik ontdekte dat die folders echt leuk zijn om door te bladeren op de bank als manlief op diezelfde bank voetballen zit te kijken. Vanuit één oog kijk ik naar de doelpunten, met het andere oog bekijk ik de reclame van de Aldi, De Coöp, het Kruidvat en de Poiesz. Dat zijn de winkels die ons dorp rijk is en die folders bepalen nu wat er bij ons op tafel komt. Ik knip de aanbiedingen uit, stop ze in mijn tas en kom zo voorbereid in de supermarkt. Het is elke keer weer geweldig om die knipsels in het echt te zien liggen en zomaar mee te nemen. Net alsof ik ook deze week helemaal alleen de hoofdprijs won.