Verrekijker

Als onze oudste kleindochter bij ons logeert dan vraagt ze steevast: ’Opa, waar liggen de verrekijkers?’ We hebben er twee, een grote en een kleine, dus er is er ook eentje voor haar zusje. Bij elk wandelingetje dat we samen maken gaan die verrekijkers om hun hals mee. Dan komen we dus nooit verder want om de haverklap blijven ze staan: ’Oma, ik zie die hond die in de verte aan komt lopen nu heel dichtbij’. (Alsof ik daar blij van zou worden.) ‘En dat kleine vogeltje daar in die boom lijkt supergroot.’ Voor Nynke is een verrekijker iets magisch, door één blik verandert haar wereldbeeld. Ikzelf ben nooit zo van de verrekijkers geweest en met een bril vind ik het ook maar een lastig ding.

Toch hang ik wel vaak een geestelijke verrekijker om mijn hals en die geeft mij ook een beter zicht op dat wat ver weg is: de toekomst. ‘Hij zal zeggen wat Hij hoort en jullie bekend maken wat komen gaat.’ (Johannes 16:13) Hij is de Heilige Geest van Jezus. Dat is een Geest die onze eigen beperkte blik op het leven verruimt, die ons -van binnen- meer laat zien dan we met het blote oog alleen zien.

Veel mensen zijn bang voor de toekomst. En die angst gaat verder dan grote honden die misschien wel bijten. Hoe zal het met mijn kinderen gaan? Zal ik wel gezond blijven? Hebben we genoeg geld om van te leven straks? Hoe zal het zijn om te sterven? Vragen die een mens zo kunnen benauwen dat hij bijna niet meer vooruitkomt. Met de geestelijke verrekijker om mijn hals krijg ik dit inzicht: ’Want Ik weet welke gedachten Ik over jou koester, gedachten van vrede en niet van onheil om jou een hoopvolle toekomst te geven’ (Jeremia 29:11)