Multiple choice

 

De jongerenwerker uit onze gemeente meldde zich op zondag vanwege ziekte af voor het leiden van de bijeenkomst ’s avonds in het jeugdhonk. En omdat ik niet veel ‘taken’ heb bood ik aan om die avond te leiden. ‘Een heel kort praatje over bidden is voldoende, laat ze maar samen praten.’ Ik besloot om al voor de avond begon ‘op wacht’ te gaan staan om zicht te hebben op wie er binnendruppelde. Vrijwel tegelijk kwam er een groep jongens op de fiets aan. De kleinste van hen stapte af, ging voor me staan en vroeg: ‘Mag ik ook komen?’

‘Hij is nog maar negen jaar hoor, riep een van hen vanaf zijn fiets. De avonden zijn bedoeld voor middelbare scholieren, dus ik twijfelde, ik had hem ook nog nooit eerder gezien. ‘Hij is met zijn ouders bij ons op bezoek’, vandaar dat ik hem niet kende. Intussen keek de negenjarig me zo verlangend aan dat ik dacht: waarom ook niet? Van te voren had ik me met een multiple choice vraag voorbereid: Na het gezellig samen eten en chillen luidde die vraag: Waarom ben je hier?

a.   Voor het lekkere eten

b.   Voor mijn vrienden

c.    Voor de gezelligheid

d.   Voor God.

Dit leek me het veiligst: iedereen mocht een van de vier antwoorden noemen. Ik verwachtte dat de meesten b zouden kiezen, maar de antwoorden liepen uiteen. ‘Mijn antwoord is een combinatie van b en c’, opperde iemand. Daardoor aangestoken zei de volgende: ’Bij mij is het een combinatie van alle vier.’ De jongens na hem hielden het bij de ‘vrienden en de gezelligheid’ en toen kwam de negenjarige. Hij ging staan, keek me heel bewust aan en zei: ’Ik kom hier voor God, want ik geloof in God.’

Ik voelde dat iedereen zijn adem inhield.