Hoger dan de blauwe luchten

Momenteel voelt ons leven als een complete chaos. Even in telegramstijl: we wonen tijdelijk in een verzekeringskantoor in de Westereen en zijn bezig met klussen in ons nieuwe huis. Dat klussen wisselen we af met ritjes naar Groningen om onze dochter te helpen met verven en verhuizen. Die ritjes worden weer afgewisseld met grotere treinritten naar Leusden, om mogelijke kopers van ons huis dáár te woord te staan.

Tussen al het gedoe mocht ik vorige week een middag op Nynke passen. “Een makkelijk middagje mama, want Nynke gaat ’s ochtends naar de peuterspeelzaal en ’s middags moet ze slapen.” Ik bedacht dat er dan waarschijnlijk ook een dutje op de bank voor mezelf in zat en pakte de sprinter naar Groningen, waar Nynke inderdaad al in haar bedje lag. “Ze praat wat en soms roept ze even, maar laat haar maar rustig liggen, ze valt wel in slaap.”

Dus vlijde ik me neer op de woonkamer bank. Nynkes bedje staat in een tot kamertje omgebouwde bedstee waarvan de deuren op een kiertje stonden. Ik hoorde haar brabbelen en zingen. Ze heeft al een heel repertoire. Deze middag bleek ‘Hoger dan de blauwe luchten’ haar favoriet. Verwonderd lag ik te luisteren. Ik wist niet dat ze dat lied ook al kende. Ze herhaalde en herhaalde de eerste regels: ”Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud, de sterretjes van goud…woont de Vader in de hemel, de Vaaader in de hemel, …” En dan weer opnieuw. Wel tien minuten lang. Tien minuten waarin ik helemaal tot rust kwam vanbinnen.

Nynke kent het aardse gewoel nog niet waarin volwassenen soms ten ondergaan. Maar ze kent al een lied dat haar in de toekomst kan helpen. Vandaag hielp ze mij om de Vader in de hemel niet te vergeten!