De
Westereen mag met haar ruim 5000 inwoners in de ogen van een westerling een
klein dorp lijken, hier in de regio heb je nog veel kleinere zoals het aan de
kust gelegen Moddergat: 250 inwoners. De voorzitster van de protestante
vrouwenvereniging van “Paesens en Moddergat” (de dorpen doen kerkelijk samen)
vroeg iemand uit ‘onze ’gemeente om een avondje bij hen te leiden, en ik ging
mee omdat het onderwerp (natuurfotografie) mijn interesse heeft en uit
nieuwsgierigheid. Hoeveel vrouwen zouden er verschijnen in zo’n klein dorp, met
een nog kleinere protestantse gemeente? “U bent zeker wel blij dat u in de
Westereen woont?”, ik nam plaats naast een spraakzame charmante zeventigster
(dat vertelde ze me) die zestig oogde. Ze voegde er nog aan toe: ”Met al die
leuke winkels daar, wij hebben hier in Moddergat geen enkele winkel meer, dat
was vroeger wel anders.” Mijn wenkbrauwen gingen omhoog want Moddergat is in
mijn ogen een dorp waar zich nog nooit een winkelier vestigde.
Dat
ontging haar niet en ongevraagd ging ze verder: “We hadden vroeger twee
slagers, twee bakkers en een groenteboer”. “Zoveel?”, ik kon mijn oren niet
geloven. “Ja, en wij vrouwen vonden dat heerlijk, want onze mannen waren de
hele week op zee, die voeren maandag vanaf Lauwersoog uit en dan hadden we
alleen elkaar, onze kinderen en de winkels. Daar ontmoetten we- en bespraken we
de laatste nieuwtjes. Als we nu boodschappen nodig hebben rijden we allemaal in
onze eigen auto naar Dokkum. We zien elkaar amper nu, laat staan dat we
nieuwtjes uitwisselen. Opeens begreep ik waarom er maar liefst twintig vrouwen
in dat zaaltje zaten: de winkels zijn uit Moddergat verdwenen, maar de kerk
leeft er nog en betere plek om samen te komen is er niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten